Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2016

των ιδεών

Όλη τη νύχτα ξήλωνες το στίχο Κι απ' το πρωί... μαντάρισμα και πάλι. Μ' ένα βαρύ, βαρύτατο κεφάλι "Πούστη", ψελλίζεις, "δε θα σε πετύχω!" Αλλά εκείνος, δώσ' του ξεγλιστράει Αδιάφορος, σα βλέμμα νεκροθάπτου. Ψωροπερήφανος και μη μου άπτου Γελά... κι όλο μακρύτερα πετάει.

διάδρομος

Παντόφλες σέρνει η Ιστορία Και μένεις με την απορία Αν θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς Αν θα τολμούσε κάτι εμπρός Ν' αλλάξει... μ' όλους τους κινδύνους Μ' όλης της Γης τους μανδαρίνους ! Απ' το καλάθι με τα ψώνια Ψάρια καθώς γλιστρούν τα χρόνια.

ένα ποίημα για τους πρόσφυγες

Βαθιά αλληλέγγυοι Οι ευσυγκίνητοι εκδότες Οι τσιμενταρισμένοι κριτικοί Οι πολλά υποσχόμενοι "νέοι δημιουργοί" Σε καρναβαλικά μνημόσυνα Διαρρηγνύουν τα ιμάτια Χωρίς μια μύγα στο ποτό τους. 22/6/2016 Aτέχνως

402

Εκείνη η καρέκλα σήμερα Σα να με περίμενε Κουρασμένο να γείρω επάνω της Με τη βρεγμένη ομπρέλα μου για σκήπτρο Και το μακρύ μου ποδαρόδρομο παράσημο · Αξεχώριστο— Μες στην ατέλειωτη αναμονή τόσων ανθρώπων.

πλατεία παύλου μελά

Μπεγλερίζει κεφάλια ο βαρδάρης ο τρελός της γειτονιάς τραγουδά εμβατήρια αμέριμνα τα παιδιά χωνεύουν στον ήλιο κάτω από ανηφορικά βράχια που στεφανώνουν τη θάλασσα τεμνόμενα με το βαρύθυμο 15άρι το ξεχασμένο ακόμη παλτό στο κεφαλόβρυσο όπου χιλιάδες πλινθόκτιστα μνημεία τώρα μπαζωμένο ρέμα διαβαίνει ο πρώτος μήνας της άνοιξης κι οι παράλυτοι περιμένουν κι οι τυφλοί περιμένουν κι η Μαγδαληνή περνά ιδρωμένη μ' ένα σκισμένο τζιν τα μαλλιά της αχτένιστα και τσούρμο οι μαθητές ξοπίσω της παίζουν ξυλίκι. 20/3/2016 To Koskino   31/3/2016 Bibliotheque

άνοιξη

Χαμένος κόπος, δε με ξεγελάς. Τον Μάρτη σου, τον ψεύτικον Απρίλη δε νιώθω πάρα οφθαλμαπάτες. Μαινάδα εσύ υπέροχη, ολοπόρφυρη, παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι, όμως ξεχνάς: Έχω θητεία στα λόγια...

[ποίημα εν, διδακτικό]

Ποίημα εν, διδακτικό— διαδικτυακό, κουμπί και πτήση! Φωτιά στη γούνα αν ξεχωρίσει απ' τον δακρύβρεχτο σωρό άπειρων ημερολογίων και δοκιμίων πάσας νόσου— φευ, κι απ' τα πλήκτρα των λογίων (αλίμονό σου, απομονώσου!) Σε στοχασμούς χιλιοειπωμένους αυτό που μένει είν' η πόζα. Κομπάρσους κι αποτυχημένους χρειάζεται η καινούργια πρόζα: διάλεξε —μ' έσκασες!— μια συνταγή, δοκιμασμένες έχει τόσες... Μπες σ' έναν όμιλο, μια επιτροπή, γίνε κοκόρι για τις κλώσες. Προώρισται, έτσι, να γυαλίσει, χωρίς λεκέ ν' αφήσει ή στίγμα... Λόγω τιμής, θα ξεπουλήσει! Και δε θα μείνει ούτε για δείγμα. 11/8/2016 Fractal

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)