Ίδια είν’ η μοίρα του στεριανού: στην αχανή αυτή κενότητα -έστω, ας την πούμε αιωνιότητα- κάθε υπόλειμμα σαν το σπυρί που κλέβει το σπουργίτι κάθε ανάμνηση αιχμάλωτη στ’ αμπάρι βουλιάζει με το πλοίο του εαυτού. 14/5/2016 Αλλιώς
Βροντή κι αντάρα οι ρόδες Απ' το αυτοσχέδιο καρότσι της Σέρνουν μαζί τους τη σκουριά Κι από τους κάδους ξεπηδάν Αναμαλλιάρικα γατιά, ενώ Μ' ένα παλιό ρολό στο χέρι Αυτή ξεθάβει.
Όσο περνά ο καιρός τα λόγια σώνονται. Ο κοσμάκης κατάπιε ρολόγια που μετράν αντίστροφα. Οι γόητες κατάπιαν τις γλώσσες τους. Τα ράφια εξαντλήθηκαν απ' τις εκπτώσεις. Τα δοκιμαστήρια αρνούνται τις πρόβες. Κανείς δε βρίσκει νούμερο στα μέτρα του. Στο τέλος όλοι τους βρίζουν την Τύχη. 22/4/2016 Στιγμές