Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2017

θυσιαστικό

Κάπου στο κέντρο εχθές πίσω από ένα τσούρμο παιδιά κατάκοπη και ιδρωμένη πήρε το μάτι μου την Αθηνά. Τη σημαιοφόρο μας ―που σε όλα αρίστευσε!― φιλόσοφο. Αποφοιτήσασα εκ του Αριστοτελείου.

μη κερδοσκοπικό

Είχε ανατρέξει σε πολλά εγχειρίδια αυτοβελτίωσης και ερασιτεχνικής ψυχολογίας. Η χαρά δικτατόρευε το έργο του, όπου οι προτάσεις ξεκινούσαν, συνήθως, με το να. Στο facebook, αριθμούσε μερικές χιλιάδες φίλους. Φωτογραφιζόταν παντού χαμογελαστός, ποζάροντας ―δήθεν αιφνιδιασμένος― με φόντο, κατά προτίμηση, βιτρίνες εμπορικών, καφετέριες, χασαποταβέρνες. Γραμμένος σε πάσης φύσεως συλλόγους, επιτροπές και φιλανθρωπικά σωματεία. Το κλείσιμο της ημέρας τον έβρισκε, να φτύνει περαστικούς απ’ το μπαλκόνι. 10/12/2017 Ατέχνως

και τελείωσε

Είπε πως είναι ποιητής. Πάει και τελείωσε! Μέχρι τον τρίτο στίχο Ο καφές του κρύωσε. Έξω βροχή δέρνει τους δρόμους. Στον έκτο στίχο ήδη Σπάζουν κλαδιά, ουρλιάζουν λύκοι · Ποτάμια μπουκώνουν τους υπονόμους. Κάποτε, κάνει να σηκωθεί. Μα δε σηκώνεται. Στο πέρας του ποιήματός του Αφιερώνεται.

οι ράχες των μπροστινών

Οι ράχες των μπροστινών σου αδιαπέραστο τείχος. Ρολά που σε λίγο θ' ανοίξουν, ήδη σε σπρώχνουν. Παιδιά κρατημένα απ' το χέρι, θα τα ποδοπατούσαν άνετα, για να προλάβουν τη μεγαλύτερη έκπτωση. Τα μάτια τους φορεμένα, γυάλινα. Οι ανάσες τους μυρίζουν θάνατο. Προς Θεού, γρήγορα, κάνε μεταβολή και φύγε! 10/12/2017 Ατέχνως

μήκη και πλάτη

Χτίζονται ξαναγκρεμίζονται τα ίδια φτωχόσπιτα κήποι κρεμαστοί σε λασπωμένες γειτονιές μητρικές φωλιές βλέμματα χωρίς κουβέντες οι αυστηρές ζωές των πεισμωμένων.

τα ελληνοπρεπή

Πάντοτε άλλοι παίρνουν το ανάθεμα στο Γολγοθά τους. *** Δαγκωμένη η αξιοπρέπεια σαν μήλο τοξικό. *** Επιδημία η φοβερή κατάντια της διαίρεσης. *** Μια πλημμυρίδα θα μας ξεβράσει όλους σε θέσεις parking.

αυτοεκπληρούμενο

Έζησε μια ζωή αποτραβηγμένος. Ήτανε, λέει, κρίσιμος λογοτέχνης. Έτσι τον έπειθαν εχθροί και φίλοι, δια της καλά υπολογισμένης άγνοιας ή και γνώσης.

είκοσι

Χαρούμενη ανάπαυλα στάθηκε εκείνο το ταξίδι, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Του το πρότειναν κάποιοι συμφοιτητές του την τελευταία στιγμή. Παρασκευή, πάνω στο βουνό με τα μεγάλα έλατα, ολομόναχοι στον πέτρινο ξενώνα. Σωστούς κορμούς χώραγε το τζάκι ·  και το ουίσκι έρεε άφθονο. Αντί για πάγο, έβαζαν καθάριο χιόνι. Κι αυτή συνέχεια χαμογελούσε, όλα τα έβρισκε αστεία και αισιόδοξα. Η μέρα ξημέρωσε κάτασπρη. Ευλογημένος χιονοπόλεμος, με χίλια δυο πειράγματα- διάφανες υποσχέσεις. Την επομένη, στο λεωφορείο της επιστροφής, κάθισε δίπλα του. Έπαιξε με το κασκόλ, δοκίμασε το σκούφο του, “διάβασε” το χέρι του... Σωστές τρεις ώρες, αδύνατο να βρει ησυχία! Δικαστήρια. Μουντή, λασπερή Θεσσαλονίκη. Τη βοήθησε να ξεφορτώσει τα μπαγκάζια της. “Αντίο” της είπε, “καλές γιορτές!”. Του αντιγύρισε ένα ξαφνικό φιλί, μισό στόμα-μισό μάγουλο. Πάνε κιόλας είκοσι χρόνια.

φαρσέρ

Στιχάκια, το πρωί θα σας ξεχάσω Ανάλαφρα τριγύρω που πετάτε. Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο το σκάτε Τα πέλματά μου σίδερο και γράσο. Είχα πιστέψει εγώ στη δύναμή σας Θάμαζα τη βουτιά σας στα ερέβη Ο Καρυωτάκης κει που ’χε κατέβει Ασώματος, την άβυσσο διανύσας. Ει μη, ξεγέλασμα και τίποτ’ άλλο Σειρήνων το κελάηδισμά σας Σωροί στο φως τα κόκαλα μπροστά σας Αποτροπαϊκό σινιάλο. Στιχάκια, το πρωί θα σας ξεχάσω Ανάλαφρος τριγύρω θα πετάω. Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο το σκάω Φαρσέρ, και τελευταίος θα γελάσω. 15/10/2017 Φτερά Χήνας

ποιητικό τοπίο

Μελάνι σουπιάς το φλύαρο τίποτα θολώνει το βυθό. Τρομαγμένος ο ιππόκαμπος μετεωρίζεται μες στη μαυρίλα. Σαλάχια του τείνουν τις ηλεκτροφόρες ουρές τους. 31/10/2017 Αλέκτωρ

ενός που σιχάθηκε

Αυτή τη νύχτα δεν είμαι άνθρωπος. Μόνο αποδιωγμένη συνείδηση που σέρνεται στα πεζοδρόμια καταλύοντας σε χαρτόκουτα και παλιές κουβέρτες. Αυτή τη νύχτα δεν είμαι άνθρωπος. Σπίρτο σε βενζίνη ξυράφι στη φλέβα είμαι ενός που σιχάθηκε. 25/9/2020 Κυκλοδίωκτος

να ξαποστάσω

Μέλι ρέει απ' τα παράθυρα το φως στο ναό σου, μεγαλομάρτυρ Δημήτριε, χρυσές ψηφίδες, μορφές γλυκείς παρηγορητικές, ψαλμοί επουράνιοι, μύρο αγιαστικό· περαστικός διαβάτης ξένος ένα ανέσπερο πρωινό, εισήλθα λίγο εδώ να ξαποστάσω.

τερπνό σκοτάδι

Τερπνό σκοτάδι Συ μου γλείφεις τις πληγές Αγριόγατο. 12/10/2017 Στιγμές

ανατομία

Αυτός ο γνώριμος ―υπό μεγέθυνση― τύπος που βολικός στην περίσταση αναζητά το επόμενο όχημα αφανής και λυμφατικός πριν ποτιστεί ξένο αίμα στοχοπροσηλωμένος ως να ξεδιπλωθεί το εγώ του Α, τι φρικώδες και τι τέλειο μνημείο αγνωμοσύνης! 6/9/2017 Μονόκλ

οι ένοικοι

Στον Δημήτρη Τ. Οι ένοικοι της πολυκατοικίας κλειδώνουν νωρίς το βράδυ πίνουν καφέ ή τσάι νωρίς το πρωί αποπληρώνουν διακανονισμούς συμπληρώνουν λαχεία ή στοιχήματα συγκεντρώνουν κουπόνια σούπερ-μάρκετ χαμηλώνουν ομόφωνα την κεντρική θέρμανση μένουν μακριά από μπλεξίματα και φασαρίες κάθε Τρίτη ψωνίζουν στη λαϊκή κάθε Κυριακή εκκλησιάζονται ― πηγαίνουν βόλτα ή γήπεδο και κάθε δεύτερο χρόνο εκλέγουν το διαχειριστή τους. 5/9/2017 To Κoskino

αιωρούμενο

Προσποιητές κραυγές μιας πορνοστάρ τα δαντελένια μέλλοντα. Υψωμένο σπαθί ακτίνα φωτός απ’ τη σχισμή του παραθύρου. Εμπόδισες ξανά τον ήλιο να κάνει τον κύκλο του. 6/9/2017 Θράκα

μαθηματικό

Αν το τομάρι σου άξιζε πιο πολύ νεκρό από ζωντανό, θα το σκεφτόσουν, έτσι φίλε;

τελεσίδικα

Ο ιατρικός επισκέπτης ατσαλάκωτος πουλούσε τα φαρμάκια του. Ο υπάλληλος αρχειοθετούσε. Ο εργολάβος δύσθυμος κανόνιζε τις προμήθειες. Ο απολυμένος αυτοκτονούσε. Ο δικηγόρος με ζήλο αθώωνε. Ο αρχαιολόγος απαρέγκλιτα κατάχωνε. Το κοράκι φυλλομετρούσε.

του κύματος

Μην αποπλύνεις τη θάλασσα. Εσύ του κύματος τύχη, ψεκάδα κι αγκάλη.

μεταμέλεια

Χρόνο δεν έχασε ποτέ, κινούσε πάντα αλαφιασμένος. Όσο να πει ν' ανασταθεί, περνάει κι αυτός λησμονημένος.

μετατροπές*

To τέλος. Το τέλος των πραμάτων και του ανθρώπου, ποιες ανεξίτηλες γραμμές στο πρόσωπό σου, ποια σκοτεινά και τρίσβαθα νερά, και ποια στοιχειά να μου το πουν; Απ' τον ορίζοντα έρχονται σμήνη πουλιά κι αγρίμια · τρόμαξαν, φεύγουν με κρότο και ουρλιαχτά. Μα εσύ, σε άλλη γη, εικόνα ζωντανή, αγαπάς κι αγαπιέσαι μ' όλα τα πλάσματα της φύσης. Χάνεις για να ξανακερδίσεις. *Στίχοι γραμμένοι την ώρα κάποιου βαρετού μαθήματος...

μετασχολικό

Πού να φανταστείς όμως πως έπρεπε να σαρανταρίσεις για να εμπεδώσεις τους παρελθοντικούς χρόνους.

κείνες τις μέρες

Είχε βρει αυτός τρόπο και τα βόλευε: χρόνια ψάλτης στους Άγιους Πάντες, ασφαλιστής το επάγγελμα― είτε αργίες είτε καθημερινές, το ίδιο πελατολόγιο να τρομοκρατεί και να καθησυχάζει. Μουσικοδιδάσκαλο πια, οικογενειάρχη, διορισμένο στη Μ. Εκπαίδευση ―ποτέ δεν έδωσ’ αφορμή, λόγο κακό δεν είπε για κανένα, κρεμασμένο τον βρήκανε κείνες τις μέρες του Χρηματιστηρίου. 19/7/2017 Το Κoskino 20/7/2017 Greek Canadian Literature 29/11/2018 Ατέχνως

ρέστα

Σαν ήσουνα μικρή σε έντυναν πριγκίπισσα. Και οι γονείς των φιλενάδων σου ―αυτό στην έσπαγε πολύ!― πριγκίπισσες τις έντυναν. Τώρα, στο φαστφουντάδικο ―προτηγανισμένο χαμόγελο― ξανά ομοιόμορφη στολή: μπλούζα, κονκάρδα, με καπελάκι ασορτί. 5/7/2017 Poetics@GR

τέσσερα χαϊκού ή ένα ποίημα

Σε καμαρώναν Με την ανθοδέσμη σου Πτυχιούχο πια. Φωτογραφίες Χειραψίες και φιλιά Και κεράσματα. Πέρασαν χρόνια Με νύχια και με δόντια Αγωνίστηκες. Γνωστός γνωστού σε σύστησε. Υπέβαλες βιογραφικό. Σύρθηκ΄ ωραία Σκλάβα η υπομονή. Τόσο μάταια. 9/8/2017 Στιγμές

επέκεινα

Στρωμένο θα 'χουν το τραπέζι μ' ελιές και κόκκινο κρασί οι φίλοι, και θα περιμένουν για να δειπνήσουμε μαζί.

Δόμνα-Κωνσταντία

Πλέκει αξεχώριστα τα νήματα Ξανθή νεράιδα σ’ όχθη λίμνης· Ψάλλει χρησμούς, κεντάει μηνύματα Πάνω απ’ το σκέλεθρο της μνήμης. Έχω κρατήσει όλα τα γράμματα Σελιδοδείκτες σε κλειστά βιβλία: Δεκάδες τάματα, δεκάδες θάματα― Το πέρας, την αφετηρία. Όψη ατίμητη, στο διάβα σου Πλήρωσες μέσα μου απ’ άκρη σ’ άκρη Με τη ρευστή, δροσάτη λάβα σου Το θάνατο και την αγάπη. 25/7/2017 Στιγμές

τα κοσμήματα

Τι κι αν τα στολίζεις στο λαιμό και στα χέρια. Η σκουριά θα σε παραλάβει. Τόσο σίγουρο όσο αυτές οι ορφανές λαμαρίνες― ήλιος βροχή αέρας η θανή τους. Τα κοσμήματά σου κρέμασε στα γουρούνια. 5/7/2017 Στάχτες

με κανέναν άγνωστο

Όχλος πωλητών-αγοραστών Νοητές μεταβλητές Σε πεζόδρομο Κάπου Σάββατο Πλάκες ανάποδα Διαγραμμίσεις τυφλών Φανάρια ομπρέλες ―Όλες οι πρέπουσες τιμές― Τις διέσχισες πεθαμένος Πάνω σε μια yamaha Για το τάμα. Σκέτο. Κι ούτε γιος Ούτε πατέρας κανενός: Σκύλος μασώντας πλαστικό Κασέτα μασώντας ρυθμό Ινδιάνος μασώντας καπνό Χωρίς αξιώσεις Χω-ρίς  α-ξι-ώ-σεις Εξισώσεις με Κανέναν άγνωστο. 6/9/2017 Μονόκλ

για την ψυχή αγαπημένου

Όλοι αυτοί οι ορθολογιστές, οι τετράγωνες λογικές, πόσες φορές δεν άναψαν κερί για την ψυχή αγαπημένου;

τομή

Στον ομοιογενή  φίλο ποιητή Ε. Μύρωνα Στόματα δειλά διστακτικά νεροφαγώματα της λύπης σ’ ατεκμηρίωτα πρόσωπα Ίσα να κρέμονται κάτω απ’ το βέλος του βορρά μισά ετοιμόρροπα Μάτάκια κάρβουνα σβηστά από την έξαψη της φλόγας στρώματα καύσης Σημεία ―μεζούρες― σταθερά αξίνες ως το φυσικό τίποτα 29/6/2017

σαν ψαράκια

Δεν ξέρω αν πνιγμένους θα μας βρει το πρωί πέρα από τη θάλασσα των ψαράδικων που γυροφέρνουν οι γλάροι― Σαν ψαράκια κι εμείς χαριστικά ριγμένα στο νερό απ’ αργασμένα χέρια. Ώστε, στο εξής, μόνη μας υπόθεση η επιβίωση; 14/6/2017 Αλλιώς

εικόνα από μπετό

Παιδί ήθελα να μένω σε δενδρόσπιτο. Να κατοικώ πάνω σε κάτι ζωντανό. Αλίμονο, μεγάλωσα σε τσιμεντόσπιτο. Έγινα εικόνα από μπετό. 6/9/2017 Θράκα

ηλιακό

Όπως σε είδα σήμερα― κι είχες ένα ρόδο στο στήθος σου! … καθυστερώντας εγώ σε κοίταζα, όχι για το ρόδο. Εσύ μου χαμογέλασες προσπερνώντας, διέσχισες ανέμελη την κοχλάζουσα άσφαλτο κι εξαφανίστηκες στον ίσκιο μιας πολυκατοικίας. Ο ήλιος θριάμβευε. Δεν προχώρησα άλλο. Περιγέλασα τα πλάνα μου, διακαώς επιθυμώντας να μαραθώ. 26/12/2017 Το Koskino 22/10/2019 Στο τρένο της ποίησης

μέθοδος καρμπόν

Συγγραφέας του ενός, επιμένει να γράφει για την ελληνική συγκυρία, όπου συμβαίνουν θαυμαστές σκηνές απ' αρχαία κωμωδία. Θέτει, δηλαδή, σοβαρή υποψηφιότητα να μείνει διαχρονικός.

βλέπω ανθρώπους

Βλέπω ανθρώπους ίδια ώρα Σε μονόδρομο μεγάλο Βιαστικά πολύ να τρέχουν Να προλάβουν τις δουλειές τους! Να πηδούν στο λεωφορείο Σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο Τη ζωή να προσπερνούνε Με τις χειραποσκευές τους. Βλέπω ανθρώπους κάθε ώρα Σε μονόδρομο σινιάλο Να κινούνε και να φεύγουν Δίχως να ξανακουστούνε.

ο κόσμος παίρνει νόημα

Κατάφυγε στη χώρα του παιδιού Στις ανυπόκριτες επινοήσεις Στα τραγουδάκια, στα στιχάκια. Στρέφοντας νώτα στο ωφέλιμο Μετατοπίσου προς την τέχνη Όπου ο κόσμος παίρνει νόημα.

δεν ήρθες*

Πήγα σε μέρη  με όμορφες λίμνες Σε οροπέδια  του αγνώστου στοιχειά Έφτασα σ' όνειρα  μα εσύ δεν ήρθες Πώς να παλέψεις  με μάτια κλειστά; Κι όλο ελπίζαμε  τα χρόνια περνούσαν Χέρια απλωμένα  να κρατήσουν τη γη Κάποιοι στο θρόνο τους  φριχτά γελούσαν Τι θα απομείνει  τι θα ξεχαστεί; *Λησμονημένο (πάνω από δύο δεκαετίες) μετεφηβικό μου  ποίημα-τραγούδι. Αλίμονο, εξακολουθούν να γελούν.

δρόμος προς την κόλαση

Όχι, δε τη συγχώρησες την αρχική σου πρόθεση έτσι που γέρασε σκυφτή έτσι πως ντύθηκε τα άμφια της συγκατάβασης και υπνωτισμένη τώρα θυμιατίζει αυτούς που γύρευε λαβή να στραγγαλίσει.

αποθέτης

Όλ' η αλήθεια μετρημένη ένας λάκκος ερωτιδείς και χίμαιρες. 20/3/2017 Στιγμές

η συγγραφέας

Είχα κανονίσει μ’ έναν φίλο για απογευματινό καφέ. Πήρα το λεωφορείο και κατέβηκα στην Αριστοτέλους. “Είμαι στον Ιανό για ψάξιμο...”, το μήνυμα ζωντάνεψε την οθόνη του κινητού μου, μόλις έφτασα. Χωρίς βιασύνη, άρχισα να κατηφορίζω την πλατεία. Καθισμένος σε πάνινο σκαμνί, ένας πλανόδιος μουσικός με κιθάρα και φυσαρμόνικα, μάταια πάσχιζε να δώσει στο βήμα μου ρυθμό κι αλαφράδα. Στο κατάμεστο πατάρι του βιβλιοπωλείου γινόταν κάποια παρουσίαση. Ο κόσμος έφτανε μέχρι τις σκάλες. Απ’ τα ηχεία, γνωστό μουσικό θέμα έδινε τόνο πανηγυρικό στην περίσταση. Διάβασα τον τίτλο του ―ευάριθμου στους μπροστινούς πάγκους― βιβλίου: “Προορισμένη για το ανεπανάληπτο / μίση, πάθη, έρωτες”. Το πήρα στα χέρια μου και το ξεφύλλισα. Έφτασα στο βιογραφικό. Η μακροσκελής προϋπηρεσία της συγγραφέως ξεκινούσε με την ιδιότητα της “επιτυχημένης πλασιέ τάπερ”. Σήκωσα ψηλά τα μάτια μου χαμογελώντας. Στριμωγμένος στο κάγκελο, ο φίλος μου με χαιρετούσε.

Εγνατία

Μέσα στις φλέβες πυρωμένο κόκκινο είναι το χρώμα. Μπροστά στα μάτια λάβαρα ανεμίζει το μπλοκ των ψυχών. 12/5/2017 Στιγμές

επιτροπή

Με το βιβλιάριο στα χέρια, περίμενα τη σειρά μου. ― Είδα πώς ανεβαίνατε, πάσχετε από τη μέση σας; η κοπέλα απέναντί μου, με τα μακριά μαλλιά και το καλοσυνάτο βλέμμα. ― Ναι, πρέπει να παρατείνω την αναρρωτική, εσείς; ― Σπονδυλοδεσία. Δούλευα στον Αρβανιτίδη, στα σαλάμια. 29/6/2017 Μονόκλ

παράθυρο

Πρώτη ώρα εκείνη έχει γυμναστική εγώ μαθηματικά. Θα περάσει υπολογισμένα πέντε φορές περίπου κάθε δυο λεπτά. Αρχή ανυπόμονα ονειρική · συνέχεια μαρτυρική … μέχρι το διάλειμμα.

εκτός εμπορίου

Ο βασιλικός επίτροπος ξύλινος προτείνει την εσχάτη των ποινών. Από την καρέκλα του ο κατηγορούμενος ακούει έξω τα πουλιά να κελαηδάνε. Μακάριος απέναντι ο γλυκύς Χριστός εγκαταλείπει ήδη την κορνίζα.

αξιοπρέπεια

Στον Ειρηναίο Μ. Ω μυροβόλες πίστεις, διατρανωμένες σ’ Εκείνης τ’ όνομα, που δεν δειλιάζει εμπρός σε στρατοδίκες, που με δεμένα μάτια οδηγείται στ’ αποσπάσματα, που βγάζει λόγους πύρινους στ’ ανάστημα τ’ ανθρώπου, που δεν διστάζει και γυμνή να αναμετρηθεί με το μαχαίρι!

δύο χαϊκού

Μολότοφ ρίξτε· στουπιά στ’ ακροστίχια― άνω τελείες *** Κάθε έρημος θέλει να ξεμπερδεύει με τους άκακτους 17/4/2017 To Koskino

μαθητές*

Κι όταν το τελευταίο κουδούνισμα χτυπήσει τους κροτάφους τους σφυρί, σηκώνουν τη βαριά τους τσάντα, τα βιβλία, και με την κούραση στα πρόσωπά τους εμφανή, τραβούν στα σπίτια τους με τη σειρά, σα λιτανεία. * Τελευταία στροφή εκτενέστερου "καρυωτακικού",  αδημοσίευτου ποιήματος  από  τα μαθητικά μου χρόνια.

ο διαβαίνων

Έθιμο αλλόκοτο το 'χουν αυτοί οι Εθνικοί, να φορτώνουν τα κρίματά τους σε θλιβερά στημένα ανδρείκελα, και σε μεγάλες πυρές, υπό τους ήχους ζητωκραυγών, να τα λαμπαδιάζουν τρωγοπίνοντας ως αργά, υστερικά χοροπηδώντας και γελώντας και τρεκλίζοντας, ώσπου, απ' το πεσμένο ομοίωμα, δεν απομένει τίποτε, παρά η εξαγνιστική του στάχτη. 5/7/2017 Στάχτες

κοιμάται

Asleep-W. Owen Under his helmet, up against his pack, After so many days of work and waking, Sleep took him by the brow and laid him back. There, in the happy no-time of his sleeping, Death took him by the heart. There heaved a quaking Of the aborted life within him leaping, Then chest and sleepy arms once more fell slack. And soon the slow, stray blood came creeping From the intruding lead, like ants on track. Whether his deeper sleep lie shaded by the shaking Of great wings, and the thoughts that hung the stars, High-pillowed on calm pillows of God’s making, Above these clouds, these rains, these sleets of lead, And these winds’ scimitars, -Or whether yet his thin and sodden head Confuses more and more with the low mould, His hair being one with the grey grass Of finished fields, and wire-scrags rusty-old, Who knows? Who hopes? Who troubles? Let it pass! He sleeps. He sleeps less tremulous, less cold, Than we who wake, and waking say Alas ! Κοιμάται-W. Owen Κάτω απ’ το κράνος του, α

φρούτο εποχής

Ούτε καρπούζι μας περίσσευε ούτε μαχαίρι. Όλο κι όλο, μείναμε να φτύνουμε τα ματωμένα κουκούτσια της υπομονής μας. 29/6/2017 Μονόκλ

πορτραίτο

Οι επετειολόγοι έχουν από ώρα συγκεντρωθεί. Θα μιλήσουν για τον "κοσμοκαλόγερο των  ελληνικών γραμμάτων". Τον αναχωρητή μέσα στον κόσμο. Μπροστά μου και πίσω μου,  στο μπαρ, στα    κρατημένα τραπέζια,  καλοντυμένοι θαμώνες  μέσης ηλικίας, ένα με τις πλακέ τους οθόνες. Ρηχά ευφυολογήματα και συγκρατημένα  γέλια, κάπου κάπου. Φλας αστράφτουν. Ιδρωμένες χειραψίες σε άρτι αφιχθέντες συναδέλφους..  Εσάνς γυναικείες, ανάμεικτες με βαρύ καπνό.   Μια γκαρσόνα, με ύφος συγκαταβατικό και κουρασμένο χαμόγελο, πασχίζει να προλάβει τις παραγγελίες.  Συγκεντρώνω το βλέμμα μου στο βάθος. Σιωπηλή, η σεβάσμια μορφή του κοσμεί το φόντο  της κατάμεστης αίθουσας.

πτητικό

Δυναμικές σκιές του εαυτού μας, η περιπέτεια εξαντλείται στα ονόματα των αρωμάτων μας. Ο φροντιστής κάθε βιτρίνας δεν παραλείπει ν’ ανανεώνει τακτικά μιαν ανεπαίσθητη οσμή συνέχειας. 3/4/2017 Στάχτες

ως τον ΟΠΑΠ

Στ' αριστερό μου βήμα, μισό μέτρο και πόνος. Στ' αριστερά μου μάζευε ευαισθησίες ο χρόνος. Εκτός από τη μέση, τώρα ήρθε και το πέλμα, για να εμπεδώσω ενδελεχώς τριγύρω μου το τέλμα. Βραδυπορώντας μόνος, σουβλιές μ' ακινητούνε. Αντικρινοί περαστικοί κάπως λοξοκοιτούνε … Με ευλάβεια συνεχίζουν σ' αυτόματο πιλότο, ενώ γυρνάω στα δόντια το πρόστυχο γαμώτο! Ελάχιστα πριν φτάσω, σε στύλο της ΔΕΗ στηρίζομαι, κι αμέσως στο δάχτυλο καρφί! Μια σαπισμένη αγκίδα ― μικρό αναμνηστικό, στο μέσον του παράμεσου · λυσσώ και περπατώ! Ένα, δυο, τρία κέρματα στην τσέπη κουδουνίζουν. Το πρακτορείο είναι κλειστό, γιατί το ανακαινίζουν.

μουλαράδικο

Τώρα, έλεγε, δεν είναι ώρα για παλικαριές κι άλλα τερτίπια. Ο χρόνος κάλπαζε καβάλα σ' ένα γέρικο μουλάρι, ώσπου δεν έπαιρνε κι αυτό τα πόδια του. Χτυπούσαν, μάτωναν οι οπλές σε κάθε γύρισμα του δρόμου. Σε κάθε αγγάρεμα, σε κάθε φόρτωμα, σ' ό,τι βρισιά κι ανάθεμα, μέτραε τις λίγες αντοχές. Aν τότε είχε επαναστατήσει και τ' άδικο στα δόντια είχε κλωτσήσει! Όμως, με τόσο τρέμουλο είχε ζήσει.

κάδος ανακύκλωσης

Ένα διπλό κλικ επάνω στο αρχείο της κενότητας.

απόψε

Aπόψε είπα δε θα σηκωθώ αν δε σε τελειώσω. Μα οι στίχοι μόνον στίχοι έμειναν πάλι. Κι οι λέξεις μόνον λέξεις φλυαρούσαν. Αργά, πολύ αργά, βαθιά στην επικράτεια των μικρών ωρών, τ’ αστράκια εκεί που χαμηλώνουν, μολύβι έγειρα στη σκόνη των χαρτιών. 4/3/2017 Αλλιώς

να μεταθέτεις...

Nα μεταθέτεις την «ευτυχία» σε μέλλοντα χρόνο είναι βολικό, σχεδόν ανακουφιστικό. Να ρουφάς την καθημερινότητα σαν βιταμινούχο χυμό. Να τρέφεσαι από αυτήν, να βουτάς σε αυτήν χωρίς κανέναν ψυχαναγκασμό.

σημαδεμένα

Εικόνα
Καπάκια υπονόμων από χυτοσίδηρο, μ' έκτυπα έτη: 1982 (Σχολείο) 1995 (Πανεπιστήμιο) 2000 (Στρατός) 2002 (Μεταπτυχιακό) Τα ξαναπατάω τώρα άνεργος, στις μεσήλικες περιδιαβάσεις μου.

μοτίβο

Εθιμοτυπικά οι αγρότες θα βγάλουν τα τρακτέρ στους δρόμους, τους ψόφιους μήνες. Οι απεργοί θα διαδηλώσουν ―το αργότερο― μέχρι το απομεσήμερο. Κι οι μαθητές, υπάκουοι στα προεδρεία, θα αναστείλουν τις καταλήψεις τους, για να προλάβουν τις εξετάσεις.

παιδικότητα

Μου λείπει η αφέλεια των ξύλινων μαχών, η ευκολία της ξέφρενης χαράς, της νίκης η κραυγή, το έπαθλο μειδίαμα των κοριτσιών. Μου λείπει η κορύφωση της πλησμονής στο πιο παραδεχτό δικαίωμά της. 10/2/2017 Το Κόσκινο

σταυροδιαβασία

Αγύρτες γητευτές αθώων βλακών Λύκοι ντυμένοι δέρματα προβάτων Ταχυδακτυλουργοί ιδιωτικών Κρυμμένων σε καπέλα οραμάτων… Ενήλικες ζωές μες στην ψευτιά Σπασίματα μονότονης ευθείας Νοηματοδοτούμε την παλιανθρωπιά Πατώντας το βλαστό της αυταξίας. 26/1/2017 Ποιείν

μπουκαπόρτα

Καπνοί φουγάρων, κόρνες και βρισιές, λυμένοι κάβοι, πόρνες βιαστικές, οχήματα κι οχήματα, ουρές!, εργάτες με τραχιές κατατομές, συνταξιούχοι συνταξιδευτές, σκάλες, σπρωξίδι, χειραποσκευές ― στο επόμενο λιμάνι κατεβαίνουμε.

πιλοτή

Αδέσποτα γατιά ζεσταίνουν την κοιλιά σ' ατέλειωτου χειμώνα καπό γυαλιστερά.

περίπατος στο κέντρο

Περιχαρείς μαντάμες Κυριακάτικα Με πορτοφόλια λαϊκής σακάτικα Κιλότες και σουτιέν σε προσφορά Αρπάζουν. Και μια μίνι νυχτικιά Σκοτώνονται ποια θα την πρωτοπάρει Το βράδυ στο κρεβάτι να ΄χουν χάρη...

στους...

Σφιχτοδεμένες μεταξωτές κορδέλες, ωραίοι φιόγκοι! Στα γεννοφάσκια βρέφη φριχτά πνιγμένα. Και άλλα. Και άλλα... 8/1/2017   Στιγμές

στείλε μου απόψε

Στείλε μου απόψε, μούσα μου, την έμπνευση Που στις κορφές λυσσομανάει ο αέρας. Απ' τις χιονοσκεπές ψηλότερα είσ' εσύ Κόρη ολόχαρη, ίδια μαζί και τέρας. Στείλε μου απόψε, μούσα, άσβηστο δαδί Που στο δωμάτιό μου σώθηκαν τα ξύλα. Η σόμπα έτριξε την τελευταία πνοή Και πηρουνιάζει το πετσί ανατριχίλα.

στίχοι από την εφηβεία

M’ όλους καλά δε γίνεται να τα 'χεις, να πίνεις πάντα με τους νικητές. Δήθεν κουλτούρα, ψευτοεπαναστάτης, δεινός φιγουρατζής και κυριλές. Άδειασέ μας τη γωνιά και πια μην ξαναπείς το ίδιο παραμύθι. Μ’ εμάς καλά δε γίνεται να τα 'χεις.

στ’ όνειρό Του

Τη νύχτα που φτερνίστηκε ο Πλάστης ― Ιδρώτας στο προσκέφαλό Του! ― Μαύρο πιπέρι στ’ όνειρό Του Στάθηκε ο άνθρωπος-δυνάστης. Ο άνθρωπος, ο αιώνιος δράστης. ― Ίδιο το κουφιοκέφαλό του! ― Tον σιχαμένο εγωισμό του Αποτροπίασε κι ο Πλάστης... Ξηλώνει ήλιους και πλανήτες· Πεντόβολα με τους κομήτες Παίζει, να ξαναρχίσει πάλι Άλλη οικουμένη, πιο μεγάλη. Νηφάλιος πλέον, ξυπνητός ― Κι ούτ' άνθρωπος ζωγραφιστός!

Δεκέμβρης

Κουβάρι ψυχών το παγωμένο σύννεφο λυγίζει το βουνό. Στριμωγμένες σιωπές πάνω στις λεύκες. Κριτές από φτερά και μολύβι. 17/12/2016   Αλλιώς

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)