Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2017

δύο χαϊκού

Μολότοφ ρίξτε· στουπιά στ’ ακροστίχια― άνω τελείες *** Κάθε έρημος θέλει να ξεμπερδεύει με τους άκακτους 17/4/2017 To Koskino

μαθητές*

Κι όταν το τελευταίο κουδούνισμα χτυπήσει τους κροτάφους τους σφυρί, σηκώνουν τη βαριά τους τσάντα, τα βιβλία, και με την κούραση στα πρόσωπά τους εμφανή, τραβούν στα σπίτια τους με τη σειρά, σα λιτανεία. * Τελευταία στροφή εκτενέστερου "καρυωτακικού",  αδημοσίευτου ποιήματος  από  τα μαθητικά μου χρόνια.

ο διαβαίνων

Έθιμο αλλόκοτο το 'χουν αυτοί οι Εθνικοί, να φορτώνουν τα κρίματά τους σε θλιβερά στημένα ανδρείκελα, και σε μεγάλες πυρές, υπό τους ήχους ζητωκραυγών, να τα λαμπαδιάζουν τρωγοπίνοντας ως αργά, υστερικά χοροπηδώντας και γελώντας και τρεκλίζοντας, ώσπου, απ' το πεσμένο ομοίωμα, δεν απομένει τίποτε, παρά η εξαγνιστική του στάχτη. 5/7/2017 Στάχτες

κοιμάται

Asleep-W. Owen Under his helmet, up against his pack, After so many days of work and waking, Sleep took him by the brow and laid him back. There, in the happy no-time of his sleeping, Death took him by the heart. There heaved a quaking Of the aborted life within him leaping, Then chest and sleepy arms once more fell slack. And soon the slow, stray blood came creeping From the intruding lead, like ants on track. Whether his deeper sleep lie shaded by the shaking Of great wings, and the thoughts that hung the stars, High-pillowed on calm pillows of God’s making, Above these clouds, these rains, these sleets of lead, And these winds’ scimitars, -Or whether yet his thin and sodden head Confuses more and more with the low mould, His hair being one with the grey grass Of finished fields, and wire-scrags rusty-old, Who knows? Who hopes? Who troubles? Let it pass! He sleeps. He sleeps less tremulous, less cold, Than we who wake, and waking say Alas ! Κοιμάται-W. Owen Κάτω απ’ το κράνος του, α

φρούτο εποχής

Ούτε καρπούζι μας περίσσευε ούτε μαχαίρι. Όλο κι όλο, μείναμε να φτύνουμε τα ματωμένα κουκούτσια της υπομονής μας. 29/6/2017 Μονόκλ

πορτραίτο

Οι επετειολόγοι έχουν από ώρα συγκεντρωθεί. Θα μιλήσουν για τον "κοσμοκαλόγερο των  ελληνικών γραμμάτων". Τον αναχωρητή μέσα στον κόσμο. Μπροστά μου και πίσω μου,  στο μπαρ, στα    κρατημένα τραπέζια,  καλοντυμένοι θαμώνες  μέσης ηλικίας, ένα με τις πλακέ τους οθόνες. Ρηχά ευφυολογήματα και συγκρατημένα  γέλια, κάπου κάπου. Φλας αστράφτουν. Ιδρωμένες χειραψίες σε άρτι αφιχθέντες συναδέλφους..  Εσάνς γυναικείες, ανάμεικτες με βαρύ καπνό.   Μια γκαρσόνα, με ύφος συγκαταβατικό και κουρασμένο χαμόγελο, πασχίζει να προλάβει τις παραγγελίες.  Συγκεντρώνω το βλέμμα μου στο βάθος. Σιωπηλή, η σεβάσμια μορφή του κοσμεί το φόντο  της κατάμεστης αίθουσας.

πτητικό

Δυναμικές σκιές του εαυτού μας, η περιπέτεια εξαντλείται στα ονόματα των αρωμάτων μας. Ο φροντιστής κάθε βιτρίνας δεν παραλείπει ν’ ανανεώνει τακτικά μιαν ανεπαίσθητη οσμή συνέχειας. 3/4/2017 Στάχτες

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)