Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2018

λεωφορείο

Όλους εσάς που κάθε Σαββατόβραδο ντύνεστε και στολίζεστε για την οντισιόν της μοναξιάς, έχοντας προ πολλού εμπεδώσει αυτό που κάποτε θα μάθετε, ακριβώς μεσάνυχτα σας συναπαντώ με το τελευταίο λεωφορείο. 26/12/2018 Μονόκλ

τα λύτρα

Τηλεπωλητές και τσαρλατάνοι δεμένο χειροπόδαρα ενέχυρο κρατούν το στερνοπούλι μας― την κόρη εκείνη που ονομάζαμε Αξιοπρέπεια. Θεονήστικη και χλωμή σ’ υγρό υπόγειο περιμένει, παρέα με τα ποντίκια και με τα φαντάσματα, τα λύτρα. Και δεν το ξέρει η δόλια πως μια νύχτα στον ύπνο της οικειοθελώς την παραδώσαμε. 26/12/2018  Μονόκλ

ιδιωτική ασφάλιση

Η φτήνεια τρώει τον παρά Κι οι έγνοιες το κεφάλι Κι απ' τρία το μακρύτερο Βλέπω να παίρνεις πάλι... Κούλη μου, τι τον ήθελες Τον Άδωνη το σκύλο Να σου γαβγίζει ολημερίς Χωρία από Αισχύλο... Μα τον άγιο Τατσόπουλο Τον Πέτρο τον Μεγάλο Που 'χει σφάξει στο γόνατο Τον ένα και τον άλλο... Που ούτε γάτα θηλυκιά Δεν άφησε στο διάβα Μισό λεκανοπέδιο Ερωτική του σκλάβα... Ιδιωτική ασφάλιση Ψάξ' στις εφημερίδες! Γιατί σαν έρθουν οι εκλογές Σπάν' κι οι αιμορροΐδες...

όσα ποτέ δεν κάναμε*

Θα ‘μασταν στάχτες Αμίλητοι και γερασμένοι Θα ‘μασταν πείρα... Μέσα στο κρύο παρατημένοι. Όταν λικνιζόμασταν Είδα τη λάμψη στο βύθος των ματιών Τώρα ναυάγια Σε μία θάλασσα αναστεναγμών. Προδότες θα ‘μασταν Θα ‘χαμε ξεχάσει πως ήμαστε παιδιά Κι ανέλπιδες― Είμαστε η ερχόμενη βασιλική γενιά. *Απόδοση του τραγουδιού Τhings we never did (Sad lovers and giants) 18/12/2018 Στιγμές

πρωτοπορία

Να παραβλέπαμε συνθήκες βιοποριστικές ― ακόμα ακόμα και σπουδές, σε κάποιο πλοίο φορτηγό ασυρματιστές θα 'χαμε, από τύχη, καταλήξει. Και θα σκοτώναμε την πλήξη, κάθε που πιάναμε στεριά, με καλλονές. Με τον Ανδρέα παρέα και με τον Άρη θ' αφήναμε το κύμα να ριμάρει στων λιμανιών τους φάρους δοκιμές. Σκαφάκια-τσόφλια θε ν' αρμένιζαν μακριά μας, πλουτίζοντας ολοένα η συντροφιά μας γλάρους, καπνούς και πεθαμένους ποιητές. Με τον Ανδρέα παρέα και με τον Άρη, να μας κερνάνε ουίσκι και campari.

αντικέρ

Λέξεις στριμωγμένες σε ράφια.           Μου είπαν: "οι ψυχές αυτές μένουν απούλητες".           Αράχνιασμά-ξαράχνιασμα, λίγο καλύτερη, ίσως, θέση στη βιτρίνα.           Κανένας διάολος δεν πάτησε, παλιά πουτάνα, τρεις γενιές εδώ! ―           να δεις πώς τον τουμπάρω...

του χαμού

Γεμάτα λήθη Τα ωραία σου στήθη. Ο λαιμός γκρεμός. Τα μαλλιά σχοινιά. Κάτω, γύρ' από σπηλιά ― Θάμνα και νερά! Όμορφη πολύ Αυτό όμως δε φτάνει. Γίνε ρουμάνι. Να χαθώ και πια Αχ, να μην ξαναφανώ. Μην ξαναφανώ. 7/12/2018 Στιγμές

εφηβικά σπαράγματα

[...] Εγώ έκανα νωρίς την επιλογή μου. Να παραιτηθώ οριστικά. Σ' αυτό το θέατρο υπάρχει μόνο το σκιάχτρο μου. Σ' αυτό μιλούν όσοι μου μιλούνε. [...] *** [...] Περισσότερο μοιάζουν σα να λένε: "Λυτρώστε μας. Δώστε μας τη χαριστική βολή. Άστοργοι άνθρωποι, για μια μόνο φορά φανείτε στοργικοί." Καθώς τα άνθη φαίνεται να έχουν περισσότερη αξιοπρέπεια και θάρρος από εμάς, αρνούνται το κατάντημα του ανήμπορου και δεν ελπίζουν. [...]

προχώ

Κουτορνίθι μου μικρό Όλα τα διδάσκω εγώ: Προσωδία και ρυθμό Ρίμα και συντακτικό. Αν υπάρχει το ευρώ Σε βαφτίζω και Ρεμπώ Μα τον άγιο Ιανό! Σε πατάρι δυο επί δυο. Είναι επιτελεστικό Και πολύ πολύ προχώ Κοίτα εσύ να προπληρώ Και μη σκας για εκδοτικό. Διαμαντάκια θε να βρω Στα γραπτά ένα σωρό Καμιά ιδέα να γεννώ ― Τρίψε τρίψε το στυλό Στύψε στύψε τ’ αδειανό Κι εγώ τζίνι θα γενώ...

απορία

Τι γίνονται οι φοιτητές, όταν τελειώσουν τη σχολή; Τουλάχιστον κάποτε είχανε τα νιάτα τους, την ψευδαίσθηση του άφθαρτου, τον μέλλοντα τον εξακολουθητικό. Το πτυχίο να εκκρεμεί σαν τη ζωή τους. Πάντοτε αναρωτιόμουν― τι απογίνονται; 26/12/2018  Μονόκλ 2/8/2019 Στιγμές

Βιζυηνού

Από παιδί Βλέπω μια οικοδομή Περίκλειστη από λαμαρίνα Που παραμένει στα μπετά Και περιμένει Να συνεχιστεί. Ο εργολάβος ετελεύτησε Οι κληρονόμοι δεν τα βρήκαν Ή αδιαφόρησαν. Σκόρπισαν και τα συνεργεία. Μα αργά, πολύ αργά Όταν περνάω νύχτα από κει Θα ορκιζόμουν! Θα ορκιζόμουν ότι ακούω Ψιθύρους Κι ήχο μονότονο από σφυρί.

αποτρόπαιο

Πήρατε έναν ποιητή Τον ντύσατε καθημερινότητα Και τώρα, αλήθεια, Περιμένετε να ζει. Μα δεν μπορεί Με τη δήθεν αβρότητα Και τους γελοίους τρόπους σας Να ευθυγραμμιστεί. 26/12/2018  Μονόκλ

ρακόμελο

Ευτυχής συγκυρία Πέρασε το Μετρό Απ' την Εγνατία. Δεν πήγε από Τσιμισκή —Χαρές και μεγαλεία!— Αλλού τα φτηνομάγαζα Κι αλλού τα φαρμακεία. Αρχαίες στρατιές Τις κάλυψαν οι επιχώσεις Τετράρχες και ληστές ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΣΕ 32 ΔΟΣΕΙΣ! Ήρθαν απ' την Ανατολή Να ήξεραν για πού πάνε Δίπλα στο πεζοδρόμιο Δυο νέοι ξεμεθάνε. Πιάνουν τα κρύα... Τελειώνει και το Μετρό Στην Εγνατία. Θα πάω αύριο από κει— Θα πιω δυο μέλια με ρακή. Έχει απεργία. 3/11/2018 Στιγμές

ό,τι θέλουν οι καιροί

Μικρομάγαζο: Προφίλ προσαρμοστικό Στα γούστα όλων. *** Μικροέμπορος: Πουλάει τη μάνα του Για λίγη δόξα. 21/9/2018 Στιγμές

οι καμπάνες

Στα χωριά όταν χτυπάνε πένθιμα οι καμπάνες κάνει μια στάση η ζωή για να συλλογιστεί. Την ώρα εκείνη δε μιλά κανείς. Την ώρα εκείνη πιο πολύ παρών ο απών από ποτέ. Σκαφτιάδες γης οργώνουν τον αποχαιρετισμό στα χείλη. 29/9/2018 Φτερά Χήνας

το χειροκρότημα

Η παράσταση Στο μισοάδειο τσίρκο Μόλις τέλειωσε. Πόσο λυπάμαι Τους δύστυχους τους κλόουν Τους ακροβάτες. Οι άνθρωποι πια Τσιγκουνεύονται και το Χειροκρότημα. 18/10/2018 Στιγμές

μακριά απ' την πόλη

Τράβηξε ξεχείλωσε τη νύχτα ― το χάραμα ν' αργήσει, η μπύρα μας ν' αφρίσει! Γλυκαίνει ακόμα ο Σεπτέμβρης στις εξοχές. Τώρα που όσο πάνε λιγοστεύουν οι φωνές, μακριά απ' την πόλη.

έξοδος*

Ο έμπορος του αγόραζε την ψυχή με συμβόλαιο. Δεν είχε μείνει απούλητο τίποτε άλλο κινητό Ή ακίνητο. Η υπογραφή του δυο σταγόνες αίμα. Σελίδα δύο από δύο. Ο δηλών. Ημέρα-Μήνας… *Mε αφορμή την “έξοδό” μας από τα μνημόνια. 22/8/2018 ToKoskino

αγγελία

Ζητούνται νεράιδες να πάρουν τις φωνές των ντελάληδων...

κάτι άσχετοι καπάτσοι

Κάτι άσχετοι καπάτσοι Και του μάρκετινγκ Απάτσι Με ρουθούνια ηλεκτρισμένα Στα κουφάρια, στην αρένα! Πιάνουν πόστο από νωρίς Μην τους πρόλαβε κανείς. Έχουν κι άποψη για -ισμούς Μυγοσυνεταιρισμούς. Φίλε μου, η αποφορά Πλούτισε τη συντροφιά. Χαλκοπράσινα τσαμπιά Προβοσκίδες στα ψαχνά... Κάτι άσχετοι καπάτσοι Και του μάρκετινγκ Απάτσι ― Δόξης νέα λαμπρά πεδία: Το 'ριξαν και στην Παιδεία.

το μεγάλο ψάρι

Ροές ψηφίων η τροφή σου. Και εσύ τροφή θηρίων.

ποιητού χαμηλοφώνου

Σας έτυχε ποτέ να ενθουσιαστείτε μ' ένα ποίημα; Σας έτυχε ποτέ να αποκοιμηθείτε μ' ένα ποίημα; Ποίημα όχι γνωστό και χιλιοφορεμένο, ποιητού χαμηλοφώνου, άξιου μα ξεχασμένου. Ποιητού ελάσσονος...

αμμοβολή

Θέλει χτύπημα να βγάλεις από πάνω σου τα περιττά. Σου μένουν τ' αυτονόητα: ο ρυθμός της αναπνοής, ο ρυθμός της φύσης. Ώσπου σταματάει κι η καρδιά. Εκείνος εξακολουθεί. Έχεις, οπωσδήποτε, ζήσει.

μικρές ώρες

Με κάποιαν ησυχία και προφύλαξη και τα λειψά του εργαλεία ανά χείρας, ληστής μπαίνει στο σπίτι ο ύπνος. 18/2/2019 Στάχτες

στους κόρφους της

Τώρα ζητάς απ' τη θάλασσα Να σε ξανακάνει έμβρυο Να σε κλείσει στους κόρφους της Αχινό κι αστερία Κύκλιο κύματος αφρό Σ' όλες τις αμμουδιές Ξανά, να καταλήγεις.

horror vacui

Όσο νερό να ρίξεις το πίνει το χώμα. Οι αρχαίες ρεκλάμες αγνώστου πατρός. Τ' αγρίμια γνέφουν στην υγειά σου. Βάλε κι εσύ. Ακολουθεί έρημος.

περισπούδαστο

Ζευγαρωμένα φοιτητάκια σε ταβέρνες επιστρέφοντας Σβώλου-Ροτόντα και πιο πάνω ―εκεί που είσαι ήμουνα― Σβώλου-Ροτόντα και πιο πάνω... Ο ποιητής αντίθετο του νικητής. 7/6/2018 Αλωνάκι της ποίησης

αστάθεια

Σε βρυκόλακες Χόρευε ανάμεσα Και σε κόλακες. Κάτι στροφές και κάτι Σβούρες σκέτη ζαλάδα.

τα μεσημέρια

Πόσο πιο απλά ήταν τα πράματα σαν καβάλαγες το ποδήλατό σου τα μεσημέρια ―όταν όλοι κοιμόντουσαν, χωρίς να υπολογίζεις το κάμα που ζάλιζε τις κότες κι άφηνε ανάπηρη τη θάλασσα. Σε κατέβαζε μέχρι τα ηλεκτρονικά ή, άλλοτε, πίσω απ’ τον Λόφο ως της αλάνας τ’ αναχώματα, κι από εκεί ίσια-καρφί για το σπίτι της… απλά και μόνο για να την πετύχεις στο μπαλκόνι. 27/7/2018 Στάχτες 28/8/2018 Τοίχου του ετέρου

τα δαφνόφυλλα

Βλέπει τον δρόμο, εκείνον που δεν πήρε, να του γελάει τώρα απάτητος, με τις ολάνθιστες δάφνες και τα συγκλίνοντα καλώδια. Το μονοπάτι του αυτός ακολουθεί μ' ένα κερί. Κι ύστερα, ξέρει: τα δαφνόφυλλα πόσο συγκεντρωμένο δηλητήριο. 8/8/2018 Μονόκλ

κοινο-ποίηση

Άρχισαν αδίστακτα να τον ξεπετσιάζουν. Να ξεκολλούν φράσεις απ’ τα ποιήματά του. Να συνοδεύουν μ’ αυτές τ’ απίθανα πορτρέτα τα πανομοιότυπα εκδρομικά τοπία τις βουλιμικές τους επαιτείες τους ρηχούς τους έρωτες. Είχε εγκαίρως ―ευτυχώς!― αποδημήσει εις Κύριον. 2/1/2018 Στάχτες

forma fix

Σε forma fix να εκφραστεί το ‘βρισκε πόζα, γι’ αυτό αλύπητα φώτα άλλαζε στην πρόζα. Θα ‘δειχνε ψεύτικος. Θα ‘χανε ―ο τάλας!― σε πρωτοτυπία. (Θα έφθιν’ ο οίστρος του ο επαναστατικός και η φαντασία...) Σεμνά κι αυτάρεσκα λοιπόν, φιξάριζε τις επαφές του· τις εκδηλώσεις τις δηλώσεις τις λογοκλοπές του. Σεμνά κι αυτάρεσκα που δε φοβόταν θάνατο. (Μέλος ιδρυτικό κι επίτιμο κι αθάνατο!) 31/5/2018 Στιγμές

χαϊκού του σκοταδιού

Μου το είχες πει, κάποτε θα ερχόταν νύχτα στην πλώρη. Μου το είχες πει, κανείς δε θα φαινόταν απ' το πλήρωμα. Μου το είχες πει, μέσα μου θ' απλωνόταν κάποτε. Τώρα. 8/7/2018 Στιγμές

χαϊκού του ανήφορου

Μηχανούλα μου, πιάνουμε ανηφόρι! Τρέμεις σύγκορμη. Σκοτωμένη μια αλεπουδίτσα, δες, μας χαμογελάει. Είναι ένα πι- κρό καράβι, που μένει αταξίδευτο... 28/6/2018 Στιγμές

ζωές

Ζωές-συμβάσεις ορισμένου χρόνου, δίχως δυνατότητα παράτασης... Πάγια και διαρκής ανάγκη ο θάνατος.

γάτες

Γάτες τρυφερά θανάτου στόματα Γάτες αρχοντικές πανάρχαιοι αίλουροι Γάτες θεοτικές όφεων κατάδεσμοι Γάτες θηλές γάτες κοινές κεραμιδόγατες

προετοιμασία

Σκάβω το ποίημα, το χωροθετώ. Δυο ξυλαράκια δένω για σταυρό. Οι μοναχοί το λένε τάφο.

πέραν

Τα μάτια σου λάμπουν από κούραση: μένω στο χαμογέλιο, μα πού να δω την καταπόνηση, πλανάρω στην επιφάνεια, μα πού να υποπτευθώ τον βυθό.

οι κήποι

Δεν τον είδαν. Δεν τον άκουσαν. Κανείς δεν έμαθε τι απέγινε εκείνος ο τρελός της γειτονιάς μας. Χωρίς τον τρελό της συνεχίζει η γειτονιά. Χωρίς κηπουρούς ανθίζουν οι κήποι. 25/5/2018 Ποιείν

τρίτη ηλικία

Σε μιαν άκρη και με ξεχνάς, όπως ένα παλιό έπιπλο ή ένα διαβασμένο γράμμα. Θα με θυμηθείς. Κάποτε ίσως θα με θυμηθείς, αλλά δε θα 'μαι.

ας έχουν

Oι κατοικούντες τα βουνά Oι τραχείς σαν πέτρες Δωρικοί και λιγομίλητοι Οι αναμετρημένοι με τον ήλιο Με το αγκωνάρι Και με το πουρνάρι Οι ομοιόθερμοι ξερακιανοί Οι των όφεων κληρονομούντες Άνευ ελπίδας αλλαγής δέρματος Οι αείποτε φιλοσοφούντες την επιβίωση Και μηδέποτε επιβιώσαντες την φιλοσοφία, Ας έχουν την υγειά τους.

ζαβολιά

Θα έγινε καθώς σ' αγκάλιαζα. Είχες ένα κολιέ ψεύτικα μαργαριτάρια. Θυμάμαι που σκόρπισαν και τα μάζευα. Τα περνούσα σε μια κλωστή. Άτσαλα σου 'φτιαξα έναν κόμπο στο λαιμό. Γελούσες πλατιά χαϊδεύοντάς μου το κεφάλι. Βρήκα ένα προχθές στο συρτάρι σου. Και θάμπωνε... όλο θάμπωνε το βλέμμα. 8/8/2018 Μονόκλ

ένα χαϊκού

Εδώ και κλαίνε Της έκδοσης τα φράγκα Δυο ποιητάδες. 26/4/2018 Στιγμές

ο βρεμένος στη βροχή

Έτρεχες με τη μηχανή. Στην πορεία σκότωνες τους προορισμούς σου. Κάθε χάντρα του κομπολογιού σου Και μια προσευχή― Γλίστραε απ’ τη σέλα στους τροχούς σου. Έτρεχες για την εξοχή. Άδειος ένας χάρτης τύλιγε τους τόπους. Μίλια από πόλεις κι από ανθρώπους Σ’ έπιασε βροχή― Μουσκεμένο ως μέσα στην ψυχή. 24/4/2018 Αλλιώς

κάτι της μνήμης

Μέρες πριν τις Πανελλήνιες, ο λυκειάρχης αυστηρός στέκει στην πόρτα. “Ο χρόνος μετά…” μας λέει σοβαρά. Κάτι σχολεία γκρεμίσματα, κάτι της μνήμης παιχνιδίσματα, ανόητα, φριχτά ξεγελασμένοι. 6/4/2018 Αποτυπώματα

Τυμφρηστός

Όσο το όπλο σου βαστάς Στο χέρι δε σε βάζουν. Κάθε καλύβι που περνάς Σπόρους στο διάβα σου σκορπάς Σαν άγιος φεγγοβολάς Κι οι χωρικοί σου τάζουν.

της μοναξιάς καλή συνέχεια

Κι εσύ που με καμάρι την υψώνεις Κι εσύ που οργισμένος την πατάς Κι εσύ που με διαβεβαιώνεις... Κάποια σημαία ακολουθάς. Κάπου, οπωσδήποτε, πρέπει ν’ αρέσεις Την επιβράβευση κι εσύ επιζητάς. Σε μάθανε να ζεις με τις προσθέσεις Μα ν’ αποστρέφεσαι το πλην της μοναξιάς. 13/4/2018 Στιγμές

ριπές

Ριπές ανέμου σκορπίζουν τις πολιτείες. Τα βατράχια σταμάτησαν το τραγούδι τους. Δεν τολμούσαμε να ζήσουμε και τώρα δε ζούμε. Ν' αγαπήσουμε την επόμενη ερωμένη μέρα. Να κατάλαβαν, τουλάχιστον, κάτι αυτοί που έρχονται; Να τους κουβαλήσει από εμάς λίγο πιο πέρα...

επιγραφή

Μη θορυβείτε! Εισέρχεσθε εις τον ναόν μετά μεγάλου δέους. Μετά μεγαλυτέρου δε, εις το Κόμμα.

η τρικυμισμένη κοιλάδα

The Valley of Unrest Once it smiled a silent dell Where the people did not dwell; They had gone unto the wars, Trusting to the mild-eyed stars, Nightly, from their azure towers To keep watch above the flowers, In the midst of which all day The red sun-light lazily lay. Now each visitor shall confess The sad valley’s restlessness. Nothing there is motionless— Nothing save the airs that brood Over the magic solitude. Ah, by no wind are stirred those trees That palpitate like the chill seas Around the misty Hebrides! Ah, by no wind those clouds are driven That rustle through the unquiet Heaven Uneasily, from morn till even, Over the violets there that lie In myriad types of the human eye— Over the lilies there that wave And weep above a nameless grave! They wave:—from out their fragrant tops External dews come down in drops. They weep:—from off their delicate stems Perennial tears descend in gems. Η τρικυμισμένη κοιλάδα Ένα σιωπηλό λαγκάδι κάποτε χαμογελούσε Εκεί όπου κανένας πια δεν κατ

2x3

Για την Αλεξάνδρα Δ. Kάπου θα τρέχεις ζωή αλλά μακριά απ’ τα πόδια μου. Αυτά θα τρέχουν μόνα τους θα παραβγαίνουν με κλειστά τα φώτα· λάμψεις επιθανάτιες σπείρες τερματισμών κι αφετηρίας. Αυτά θα τρέχουν σε λευκά δωμάτια 2x3.

παυσίλυπο

Το είδος μου σ' αιχμαλωσία · ώρες ταΐσματος κανονικές. Όταν γρυλίζω πριν το βραδινό, (να μένουν άραγε, και πόσοι;) έρχεται εκείνο πιο πικρό, μέχρι του ύπνου την ευλογημένη μέρα. 16/4/2018 Στάχτες

το ποτάμι

Aπόψε που γιορτάζουν οι ποιητές μπορείς στα σίγουρα να λες: "δεν έγραψα ούτε δράμι!" Απόψε που γεμίζει ο μαστραπάς εσύ για ψάρεμα να πας ― αλλιώτικο καλάμι από καλάμι. Απόψε που κανόνια θ' ακουστούν και θα φτυστούν για να μη ματιαστούν συ να προσέχεις το ποτάμι.

βράδιαζε αργά

Περπατήσαμε ως τη Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Εσύ φοιτήτρια εγώ μαθητής στα δεκαεφτά. Κομμένα πόδια δε θυμάμαι τι ψέλλιζα · Μόνο το ανάλαφρό σου βάδισμα και το χαμόγελο ― Το φωτεινό σταυρό ψηλά του μαρτυρίου. 8/6/2018 Τοίχου του ετέρου

κλείσιμο

Μπήκε στο φούρνο αργά το βράδυ, λίγο πριν το κλείσιμο. Η υπάλληλος κάτι πρέπει να βλαστήμησε μέσα απ’ τα δόντια. Ένα κομμάτι πίτσα, όλο κι όλο, στη βιτρίνα. Το πήρε και κατηφόρισε προς παραλία. Βολεύτηκε, τρόπος του λέγειν, στον τεράστιο τσιμεντένιο πάγκο, κουκουλωμένος ως τ’ αυτιά. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή μ’ αυτό το ξεροβόρι. Μόνο, πού και πού, κανένας ποδηλάτης αναβόσβηνε από μακριά, περνούσε σκυφτός, και χανόταν προς την άλλη μεριά της πόλης. Ο κώλος του είχε παγώσει. Η πίτσα επίσης. Έσπαγες τα δόντια σου σ’ αυτό το παλιόπραμα. Κάποιος αδεσποτάκος τον πλησίασε, με βλέμμα αγίου, κουνώντας αργά την ουρά. Τώρα έγλυφε το ξεροκόμματο και τα μάτια του έλαμπαν. Έμεινε δίπλα του άλλο ένα τέταρτο, άλλη μισή ώρα... Ούτε ποδηλάτες! Έκανε τσιγάρο. Έκανε δεύτερο. Κόπασαν πια οι ήχοι των αυτοκινήτων, από την κοντινή λεωφόρο. Σηκώθηκε, απαλά του χάιδεψε το κεφάλι, τη μουσούδα, κι αποχαιρέτησε.

του κρύφιου χειμώνα

Του κρύφιου χειμώνα ντυμένα απομεινάρια, τα σκιάχτρα έπληξαν να εκπλήσσουν τους περαστικούς. 16/4/2018 Στάχτες

ένδον

Στραβώματα άλλο μην ψάχνεις, αλλά τη στραβομάρα ψάξε μέσα σου, αν τολμάς, και ζήτα ρέστα απ’ το παιδί εσένα.

ισχύον

Το ποίημα αυτό έχει συναρμολογηθεί σε κάποιο μακρινό εργοστάσιο στην Κίνα. Αυτοί που το μαστόρεψαν πήραν για εφάπαξ έναν θάνατο από το ύψος μιας γέφυρας ή ενός ουρανοξύστη. Μη φοβηθείς όμως, η εγγύησή του δεν έχει παρέλθει. Εκείνοι μόνον. 23/2/2018 To Koskino

τα απογεύματα βροχή

Tα πρωινά σκλαβωμένα με ήλιο. Τα απογεύματα βροχή ― όλο αναβάλλεις τη βόλτα. Αλλά το σπίτι βγάζει νερό. Στο τέλος τ' αποφασίζεις να μη σταθούν εμπόδιο λίγες ψιχάλες. Στο κάτω κάτω, απ' το να πνιγείς προτιμότερο το 'χεις να βραχείς. 7/4/2018 Αλωνάκι της Ποίησης

υγ.

Καθόλου μην υποτιμάς την προφορική παράδοση. Επιβιώνει επιτυχέστερα από τα σκαλισμένα σύμβολα, ενθυλακώνοντας αγαπητικά τον γοητευτικό της παραφθοράς ψίθυρο. 3/4/2017 Στάχτες

εκ της διευθύνσεως

Αγαπητέ κύριε, οι στίχοι μας τελειώσανε. Βολευτείτε, παρακαλούμε, προσωρινά με καμιά "επιτελεστική" περφόρμανς στα σκοτεινά. (Αν πεινάσατε, ελεύθερα ροκανίστε τη σάρκα σας. Αν χορτάσατε, ελεύθερα χαλαρώστε τη βράκα σας...) Ω μα, προς Θεού, μη θορυβείτε!

oι Άγιες μαμάδες

Οι Άγιες μαμάδες σε κάποιο ταμείο με το μπαστουνάκι τους, λίγα ψιλά και παιδικές φωτογραφίες. Οι Άγιες μαμάδες σε κάποια ουρά με την υπομονή τους, ανάγλυφες τις γαλάζιες φλέβες στο χεράκι τους. Οι Άγιες μαμάδες σε κάποιο τρίστρατο με τη μορφή τους τη σεβάσμια κι αυστηρή, όταν σε μάλωναν. Οι Άγιες μαμάδες υποστυλώματα έργων ανολοκλήρωτων, που έμειναν να βρέχονται καταμεσής της ερημιάς. για τον φίλο μου Γ. Πρίμπα 7/2/2018 Στιγμές  16/4/2018 Στάχτες

με περιπαίζεις

Χοροπηδούσες όλη νύχτα στο κεφάλι μου Από εχθές, κι είχα πειστεί, σ’ έχω ξεχάσει. Με περιπαίζεις τώρα για το χάλι μου… Στίχε στρυφνέ, που επιστρέφεις σαν βραδιάσει. Ήθελα να ‘ξερα, τη μέρα μου, πού κρύβεσαι; (Άσκοπα, ώρες κι ώρες που γυρίζω) Πλήθη τσαμπιά με προσπερνάνε ανύποπτα Πλήθη γιγαντικά! Τις μέρες τους φτυαρίζω. Και με τα ρούχα λερωμένα, μες στα χώματα Αφού απ’ τ’ αχάραγα έχω αντικρίσει πτώματα Δρόμο παίρνω, βαρύς, για το καλύβι μου― Μα, άθλιε στίχε, ξαναπιάνω το μολύβι μου… 29/1/2018 Αποτυπώματα

απονενοημένο

Καλά τα ποιήματα, αλλά τις ώρες σου πώς θα τις ξεγελάσεις; Δεν παίζουνε μ’ αυτά! Έχουν ταμπουρωθεί ζωσμένες δυναμίτη, κρατούν ομήρους, αρνούνται κάθε διαπραγμάτευση. (Α, κάτι πικρούλια σονετάκια σου, άσε, να μη σου πω… πού τα ‘χουνε γραμμένα.) 31/1/2018 Μονόκλ

απογραφή

Πού τριγυρνάς μόνος σου πρωί πρωί; Γιατί δεν είσαι στο σχολείο σου στο ωδείο σου στο μηχανουργείο σου; Γιατί δεν είσαι στο φροντιστήριο στο ανταλλακτήριο στο εκδοτήριο; Γιατί δεν είσαι στη σχολή σου στην αυλή σου στο μυστρί σου; Γιατί δεν είσαι στο προνήπιο στο νήπιο στο θερμοκήπιο; Γιατί δεν είσαι στη γαλέρα σου στη φλογέρα σου στη φαβέλα σου, ε; Γιατί δεν είσαι; 31/1/2018 Μονόκλ   14/4/2018 Τοβιβλιοnet   7/5/2018 Αλωνάκι της ποίησης

ξετάγκ

Δε θέλω να με βάζεις σ' ετικέτα. Θέλω να πάμε για καφέ. Δεν έχω καν προτίμηση στα στέκια Απλά δε συμπαθώ τα κυριλέ. Εκεί μπορεί να ξαναβρούμε Το νήμα μιας συζήτησης παλιάς. Ή, έστω, μια στιγμή να ξεχαστούμε Όπως ξεχνιέται ένας φουκαράς Από το πάρκο απέναντι κοιτώντας Μια που θα ανάσταινε νεκρούς και ζώντας.

επίσκεψις*

Με την ανατολή του ήλιου ολόλεπτες δέσμες φωτός στην αυλή σου ακουμπούν. Περιεργάζονται τους τοίχους τρυπώνουν στα σκεπάσματά σου κι απ' το κρεβάτι σε τραβούν· να ετοιμαστείς και να ‘ρθεις πέρα όπου εγώ περιπλανιέμαι. Να ετοιμαστείς και να ‘ρθεις... όσο περιπλανιέται η μέρα. *Ένα πολύ παλιό μου, ξαναδουλεμένο ποίημα.

πικρά χάι-κου

Κοντά στη λίμνη αχ, πρόστυχη ενέδρα που μας στήνατε! Τα κόκαλά μας μπισκότα τραγανά για τους κυνόδοντες. Τα κρέατά μας γλυκάδια στο λαρύγγι― δηλητήριο. Συμπυκνωμένη η στερνή ουσία μας θα σας ξεκάνει.

ακαδημαϊκά

Κάτι μεγάλα εγώ, παρασυρμένα κούτσουρα μοιάζουν. Ο βαρκάρης τα εξισώνει μονομιάς. Άφωτα νερά! Αγύριστο στο διάβα σου καράβι, να έχεις λιμάνι; 2/1/2018 Στάχτες

το ψωμί και το μαχαίρι

Σαλάμι κομμένο φέτες από το σούπερ-μάρκετ με αυτοκόλλητο terminus post της κατανάλωσης κάποια χεράκια λεπτοκαμωμένα κάποια χεράκια ταλαιπωρημένα σε τυλίξανε και τώρα πάνω στο τραπέζι μου το λαστιχάκι σου τυχαία αναδιπλώνεται σε σύμβολο του απείρου. 7/3/2018   Αλωνάκι της ποίησης

θυμητικό

Την παιδική εκείνη απλή χριστουγεννιάτικη γιορτή θυμάσαι ακόμα, που το παιδάκι είσ’ εσύ οι ρόλοι έχουν μοιραστεί― δασκάλου στόμα. Η φορεσιά σου είναι λευκή και τα φτερά σου χρυσαφί, γυρτό το σώμα. Ψηλά, σ’ αχλή δοξαστική χάρτινο άστρο σ’ οδηγεί· σε πάει ακόμα. 22/12/2017 To Koskino

Ναβαρίνου

Μνήμη Φ. Μπαρλά Παραμονή πρωτοχρονιάς κόσμος γυρίζει με γλυκά χαζεύει σε βιτρίνες διαλέγει λουριά. Πίσω απ’ αρχαία ερείπια οι φίλοι μου παίζουν κρυφτό. Δεν τους μάθανε να κατευνάζουν τα τέρατα. Μόνο κατάλαβαν. Η μαγική λέξη αναβάλλεται. Κερδίζει όποιος παραμείνει κρυμμένος. 2/1/2018 Αλλιώς

ταξίδι*

Μια νύχτα έχει πετάξει πάνω απ’ τον κόσμο πάνω απ’ τ’ αστέρια πάνω απ’ τα σύννεφα πάνω απ’ τις στέγες. Μια νύχτα ανέμελη κι απόμακρη που φεύγει, όλο φεύγει. Μια ανάσα χαμογελά στη γη σα να την περιπαίζει για την αγάπη για την ψευτιά για το φευγιό. * Από τη μακρινή ηλικία των 18... 2/1/2018 Στάχτες

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)