επίσκεψις*

Με την ανατολή του ήλιου
ολόλεπτες δέσμες φωτός
στην αυλή σου ακουμπούν.

Περιεργάζονται τους τοίχους
τρυπώνουν στα σκεπάσματά σου
κι απ' το κρεβάτι σε τραβούν·

να ετοιμαστείς

και να ‘ρθεις πέρα
όπου εγώ περιπλανιέμαι.


Να ετοιμαστείς
και να ‘ρθεις...
όσο περιπλανιέται η μέρα.

*Ένα πολύ παλιό μου, ξαναδουλεμένο ποίημα.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

θέλω να γίνω ποιητής

αυτοανθολογούμενος