ζαβολιά

Θα έγινε
καθώς σ' αγκάλιαζα.
Είχες ένα κολιέ
ψεύτικα μαργαριτάρια.
Θυμάμαι που σκόρπισαν
και τα μάζευα.
Τα περνούσα
σε μια κλωστή.
Άτσαλα σου 'φτιαξα
έναν κόμπο στο λαιμό.
Γελούσες πλατιά
χαϊδεύοντάς μου το κεφάλι.

Βρήκα ένα προχθές
στο συρτάρι σου.
Και θάμπωνε...
όλο θάμπωνε το βλέμμα.

8/8/2018 Μονόκλ

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

θέλω να γίνω ποιητής

αυτοανθολογούμενος