Μένει ν' απορεί... τι πατέντες στήνονται μ' ωραία λόγια!

Ζώο δεμένο με την αλυσίδα, που στυλωμένα έχεις τα μάτια στη στροφή, κάποια θολή φιγούρα να ξεστρίβει, να σου αλλάζει το νερό και την τροφή― Μια απεργία πείνας θα σε σώσει... (μα πότε ακούστηκε σκυλιά να απεργούν!) Γνωστό τοις πάσι, οι θολές φιγούρες τις απεργίες μονοπωλούν. Έτσι, δεμένο με τη αλυσίδα, θα περιμένεις μάταια τη στροφή· ώσπου, πειθήνιο σε τραβά μέσα στη γη το μουσκεμένο τρίχωμά σου, σα μολύβι. 18/2/2019 Στάχτες

Το σύρμα γύρω απ' το χαρτόνι, το ξύλινο μέτρο με το σφυρί. Καρφάκια ριγμένα στο κουτί τους περιμένουν όπως τ' άφησες, κάτι να μαστορέψεις... Γιατί οι τοίχοι ξεφλούδισαν και ξηλώθηκαν τα λούκια. Η αποθήκη γκρέμισε, δε τη στηρίζουν παρά κλαδιά ― παίρνει επιδιόρθωση τούτη η ερημιά;

Από τα γουέστερν οι καουμπόηδες κινούν μες στα σαλούν ― μπότες, εξάσφαιρα, καπέλα · με μια κοπέλα δίπλα στο πιάνο κι έναν ιθαγενή Αμερικάνο, για των κάκτων τα φλόγινα λουλούδια να λέει τραγούδια και των νεκρών την πεθυμιά.

Το πρωινό μισό σε βρίσκει κάπου άτσαλα να σκουντουφλάς, από φτηνό και σκάρτο ουίσκι τα σωθικά σου να ξερνάς. Κανένας πια δε σε γνωρίζει, έτσι κι εσύ δεν τους κοιτάς. Το έδαφός σου πριονίζει η κρύα λάμα κάθε ματιάς. Σάπισε το παλιό κουκούλι ― οι εμπειρίες σαν τη βροχή, μούλιασαν μέχρι το μεδούλι και σου σκεβρώσαν το κορμί. Ηλεκτρισμός είναι το μίσος και η ψυχή μια παροχή. Λιπόθυμος αν είσαι, ίσως ακούσεις θεία μουσική. 8/2/2019 Στιγμές

Μες σε θυσίες και σ' εμπαιγμούς ξαπλώνεις στο προσκέφαλό σου. Όταν τελειώνεις το ποτό σου, άφηνε λίγο για τους θεούς.

Εκείνο το μικρό βιβλιαράκι του Καρυωτάκη φυλλομετρούσες το σύθαμπο. Πάνω στον τοίχο σου άλλαζαν τα χρώματα απ' το θερμό ως το ψυχρό· έπειτα δίχως όραση ― μαύρο πάνω στο μαύρο. Ήθελες να μιλήσεις σ' έναν άγιο και το σκοτάδι σού φερε το Λάγιο. Τώρα τηλεπαθητικά μεταμορφώνεις το θάνατό σου σε θάνατο. 19/1/2019 Στιγμές