9/3


Φορτίο

Όμως εσύ δε θα πάψεις
Όσο η ανάσα στο επιτρέπει
Να βρίσκεσαι απόκληρος
Αντάμα στους απόκληρους.
Να σε συνδέει ακόμα
Κλωστή ατσάλινη
Η συρμάτινη εκείνη φλέβα...
Κι έτσι, μουτζουρωμένο σύννεφο
Να αιωρείσαι μεσοπέλαγα
Αβέβαιος για όλα.




Υπόσχεση

Τρίτη Λυκείου: «Βάλτε τα δυνατά σας!» μας λέει σφίγγοντας τη γροθιά του ο λυκειάρχης, παλιός πυγμάχος, έναν μήνα πριν τις πανελλήνιες. «Έχετε μετά καιρό για διασκέδαση...». Η εικόνα μένει στοπ καρέ, σαν ξεκάρφωτο κάδρο στο μυαλό μου. «Οι κόποι σας θα ανταμειφθούν στο μέλλον...», ακούω πλέι μπακ τα λόγια του.
Ιδρώνω. Νιώθω άβολα. Τραβώ λίγο το τζιν μου στο καβάλο. Το πύον απ’ τα σπυριά-ηφαίστεια του προσώπου μου θέλει να εκραγεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Άννα, δίπλα στο καγκελόφραχτο παράθυρο, κάτι ψάχνει στην τσάντα της. Το στήθος της θέλει να σπάσει τον λεπτό στηθόδεσμο, που φουσκώνει κάτω απ’ το μακό μπλουζάκι. Τα μπρούτζινα μαλλιά της χύνονται κυματιστά μέχρι τη μέση. Φορά ακριβώς την ίδια μίνι φούστα! Αν μόνο ξέραμε...

9/3/2015 120λέξεις

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος