6π στο βακχικόν


Έξι ποιήματα - Ντέμης Κωνσταντινίδης


Σήμερα ήταν απίθανα τα κύματα
Χόρευαν μπρος στη Νέα Παραλία
Τα έβλεπα μόλις στα δυο βήματα
Και χάζευα την ποικιλία...

Πολλά σγουρά, μοιάζαν με πρόβατα
Άλλα ψηλά, με άσπρα αλόγατα...
Σ' όψη ένα, ολόιδια νωθρής χελώνας
Κι άλλο, που φούσκωνε, μπούστου γοργόνας!


*


Παρατήρησες ποτέ σπιτάκια
Σε παιδικές ζωγραφιές;
Πόρτες και παραθύρια
Καμινάδες σε στέγες
Με μπακλαβαδωτά κεραμίδια;
Καπνό που στροβιλίζεται πλαγίως;
Ήλιους και σύννεφα και πρασινάδες
Άβαφους λόφους και λουλουδιαστές πεδιάδες;
Χωρίς συγκριτικά μεγέθη και προοπτικής κανόνες!
Μόνο ωραία, στέρεα περιγράμματα.



*

ΕΣΑ-εί


Θέλουν να σε κάνουν ρουφιάνο.
Να τους ρουφιανέψεις το μέλλον σου
Κι εκείνοι να το εκτελέσουν.
Θα το κάνουν να φανεί σαν ατύχημα
(Ήξεραν πάντα να σκηνοθετούν...)
Μπορείς, ωστόσο, ελεύθερα να μείνεις στο παρόν
Θα σου διασφαλίσουν την ανωνυμία
Κι ίσως, μια θέση στην Αθανασία
-Άπειρη πόρνη... που τους παίρνει όλους!


*


Aς πούμε ότι πρέπει
Να γράψουμε ακόμα κάτι
Μιλώντας απερίφραστα
Για την ξετσιπωσιά του κόσμου.
Πως έχουμε ας πούμε
Ακόμα κάποιο περιθώριο
Και το δικαίωμα
Μέχρι το διαπεραστικό εκείνο σάλπισμα
Αφού δε θα υπάρξει ύστερα
Καθώς σημάνει.


*

Εκλογή


Πότιζε τη γλαστρούλα, Εναρέτα
Στο σπουδαστήριο εσαεί, με τα πορτραίτα...

Κυλήσανε τα χρόνια, Εναρέτα
Κι από το γάμο σου δε φάγαμε κουφέτα.

Εσύ παντρεύτηκες την επιστήμη
Κι ας γκρίνιαζε η θεία η Πολυτίμη!

Σε κέρδισε ο πολιτισμός εξολοκλήρου
Έμεινε χόμπυ ο αυνανισμός, κατόπιν κλήρου.


*


Έχεις μεγάλο θράσος, ρε κουνούπι
Τολμάς, λοιπόν, να με τσιμπάς και μέρα;
Εμένα, με το άγριο σουλούπι
Που 'χω αντέξει χρόνια στη γαλέρα...

Πάρε ευθύς το μάθημά σου...
Θα σε πατήσω τώρα με μανία!
Θα κλάψει, βέβαια, η μαμά σου
Μα θα της στείλω τη χαλκομανία.


Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος