4π στο κόσκινο
Από τα χείλη σου
Που ‘ναι σαν ψέμα
Του Πρωταπρίλη
Φιλιά αδέσποτα
Μ’ ήσυχο βλέμμα
Γυρνούν το δείλι.
***
Δε φτούρησε σ’ εμάς το δίκιο
Στο σώμα η ψυχή μ’ ενοίκιο
Δε φτούρησαν τα τόσα πάθη
Όλα τα νιώσαμε έν’ αγκάθι.
Μια μέρα, χάραμα κι αντάμα
Χωρίς αντίο, χωρίς γράμμα
Αφήσαμε συγκινημένοι
Την κοιμισμένη ειμαρμένη.
Αιθέρια, ανύποπτη, ωραία
Τόσο ολοκληρωτικά μοιραία
Γαλήνια καθώς κοιμόταν
Ποιος να το πει τι ονειρευόταν…
***
Στην έρημο του ανύπαρχτου
Χάσκουν μακριές οι νύχτες
Τα καραβάνια δεν περνούν
Νεκρός σκορπιός ο χρόνος.
***
Τρυφερό πρωί
Πάχνη στα φύλλα
Αδέσποτο πουλί
Φωλιάζει στα ξύλα.
Είναι μωρό
Περιμένει τη μάνα
Απ’ τον ουρανό
Να φέρει το μάννα.
1/4/2015 To Koskino