νοέ.-δεκ. 2015, στο κόσκινο


Eίναι κι εκείνοι, ―κι είναι παντού!―
που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Τα ξοδεμένα νιάτα τους δεν γίνονται ειδήσεις.
Οι ζωές τους―τυχαίες μετατοπίσεις,
ρόλοι σποραδικοί του ποδαριού.
Γνωστοί ως “μπουλούκια…”, ―κι είναι πολλοί! ― 
που από καιρό δεν έχουν τίποτα να χάσουν.


24/11/2015 Το Κόσκινο



Αθέατοι πόλοι
Χτύπος/Ρύπος
Όλοι/Πόλη
Κάποιος/Σάπιος
Εμείς/Κανείς
***
Θέα
Όταν επέλεξα να ζήσω, ήταν πολύ αργά.
Τώρα, από ποιον τα ρέστα να ζητήσω;
***
W/m2
Απόψε φυσάει
Άλλος ένας περνά το κατώφλι
Απόψε οι ψιχάλες
Έχουν ποτίσει τη γη.
Το αύριο παραμένει μια υπόθεση.
Απόψε οι δρόμοι παγώνουν
Κανείς δε γυρνάει
Οι άνθρωποι περνούν βιαστικοί.
Το αύριο παραμένει απλά μια υπόθεση.
***
2CV
Κάπου είκοσι χρόνια πίσω
Βρίσκεται η Ρίτα!
Κάπου είκοσι χρόνια πίσω
Η Ρίτα περιμένει σιωπηλή.
Έχει ετοιμάσει από τότε
Τα μπαγκάζια
Να φύγουμε εκδρομή.
Κοίτα που το είχα πια ξεχάσει…
Κι ας είχα δώσει λόγο
Κι ας το είχα υποσχεθεί.
*Από τη συλλογή “Iχθύων Λόγος”, Εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2011 (σελ. 44, 54, 59 και 61).
29/12/2015 Το Κόσκινο

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος