χάραξη


Πριν απ' την ώρα της ορθογραφίας, πατούσα δυνατά με το μολύβι, κι ύστερα έσβηνα προσεκτικά και μ' απαλές κινήσεις όλη τη γραμμή. Πάνω στα σίγουρα αυλάκια που έμεναν, όταν πια έφτανε η ώρα της εξέτασης, το χέρι χόρευε και τέλειωνα απ' τους πρώτους. "Μπράβο!", υπέγραφε στο κάτω μέρος της σελίδας η κυρία Βασιλική. Φούσκωνα με το κατόρθωμά μου. Χαμογελούσα ικανοποιημένος σε κάθε επιβράβευση. Μια τόσο απλή προεργασία, και δεν χρειαζόταν πια ν' ανησυχώ. Αναρωτιόμουν πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα κι από τι κόπο θα μ' είχε γλιτώσει τις πρώτες ακόμη μέρες της σχολικής μου ζωής, καθώς πάσχιζα ώρες ατέλειωτες να ολοκληρώσω μια σωστή αράδα.

Την μέρα εκείνη δεν θα την ξεχάσω. Ήταν ηλιόλουστη και ανοιξιάτικη, μα το φαρδύ παράθυρο της τάξης γέμιζε απ' τον τεράστιο τρούλο της απέναντι εκκλησίας. Βαριά πορτοκαλί κεραμίδια, λευκά μάρμαρα κι αψιδωτά τζάμια συνέθεταν ένα μοτίβο, απ' το οποίο το βλέμμα δεν υπήρχε δυνατότητα να δραπετεύσει. Η φωνή της δασκάλας, αργή και σταθερή, μας υπαγόρευσε να βγάλουμε απ' τις τσάντες το μικρό μπλε τετράδιο της ορθογραφίας. "Θυμάστε την πρόταση που πρέπει να γράψετε;" μας ρώτησε, κι εμείς κουνήσαμε συγκαταβατικά τα κεφάλια.

Έσκυψα με ζήλο πάνω απ' το λευκό χαρτί με τους "οδηγούς". Σε δυο μόλις λεπτά θα το παρέδιδα καθαρογραμμένο... Δεν αντιλήφθηκα ούτε τα βήματα, ούτε τον ίσκιο πάνω απ' το κεφάλι μου, ούτε καν πρόσεξα εκείνη τη μικρή παύση απόλυτης σιωπής, πριν απ' το ξαφνικό κύμα αέρα στο πρόσωπο και το δυνατό τσούξιμο στο δεξί μου μάγουλο. Έμεινα αποσβολωμένος. Το κόλπο μου αποκαλύφθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο... Δεν ήξερα καλά καλά γιατί, αλλά ντρεπόμουν! Ήθελα να χαθώ από προσώπου γης. Δεν το ξανάκανα.

Από τότε βαδίζω μια ατέρμονα φιδερή διαδρομή, έχοντας συναπαντήσει αρκετούς -φτασμένους πια- δρομείς των έτοιμων αράδων... κι ακόμη δεν κατέληξα, αν ευγνωμονώ τη Βασιλική για εκείνο το χαστούκι.


Ντέμης Κωνσταντινίδης 30/9/2015 Vakxikon

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος