7π στα αποτυπώματα

Κυρά Ζωή
Ζωή είναι η καθαρίστρια 
Που βλαστημάει
Πάνω απ’ τη χέστρα…

Ζωή κι ο πρόσφυγας
Που εξασκείται στην παλαίστρα…

Ζωή ο ένοικος
Που ψάχνει για το νοίκι!

Ζωή ειν’ ο ένορκος
Σε μια στημένη δίκη!

Αντριστρόφως
Ένα ατέλειωτο οδοιπορικό
Το ταξίδι στη μοναξιά
Με χειραποσκευή
Τον ανεπίστρεπτο χρόνο
(Όλα όσα δεν κάνεις
Κάθε σήμερα, που λες
Πως αρχίζει η πρώτη μέρα
Της μπροστά ζωής).

Ερμηνεία
Δεν πιστεύω στους βαρύγδουπους ποιητές
Στους κριτές…
Με τα “υψηλά” νοήματα και τη γερμένη πόζα.
Τη γύμνια τους θέλουν να κρύψουν!
Τις ζωές των απλών ανθρώπων φθονούν
Τους έρωτές τους και τα ξεστρατίσματα. 
Δεν τα έζησαν ποτέ τους!

Διάβαση
Ούτε καν ξέρω πού πάει αυτό το τρένο
Που αγκομαχάει περνώντας φορτωμένο
Κι ας κουβαλάει το δικό μου πεπρωμένο. 

Προοπτική
Στο βάθος απλώνοντας ο ορίζοντας
Σμίγει θαμπώνοντας και βρίζοντας
Για τη θνητότητα της ύπαρξής μας.

Σχολική στέγη
Πώς να πείσεις, όμως, τα μυρμήγκια να βγάλουν φτερά;
Και πώς να τους μάθεις άλλα τραγούδια, από εμβατήρια;
Το υπουργείο απαγορεύει την κοινωνία σε άχραντα μυστήρια
Χτίζει καινούργια καπιταλιστικά εκκολαπτήρια…
Με χειρουργεία αφαίρεσης της σκέψης!

Δια-πιστωτικό
Δυο επαγγέλματα δε θα ξεμείνουν ποτέ:
Οι σαράφηδες και οι πουτάνες!
Γιατί πραμάτεια τους έχουν το χρόνο…

Όλα τα ποιήματα ανήκουν στην ποιητική συλλογή του Ντέμη Κωνσταντινίδη “Κι όμως γελούν καλύτερα οι τζίτζικες”, 2013

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος