άτιτλο

Κύματα ρίγη
κρατημένες ανάσες-
φουσκωτό σκάφος.

Ο προβολέας
φωτίζει ένα μέρος-
σκυφτά κεφάλια.

Ανάμεσά τους
παιδάκια που κοιμούνται-
κλειστά μπουμπούκια.

Έχει κανένα
νόημα τ’ ανθρώπινο;
Αναρωτιέμαι.


Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος