6π της "περιπόλου" από το κόσκινο

Όσοι κοιμούνται

Όσοι κοιμούνται βαθιά
Κάθε βράδυ κάνουν πρόβα το θάνατο.
Δεν τους διακόπτουν όνειρα.
Ούτε το αιώνιο άγχος του ξυπνήματος
Γιατί έχουν κάτι τάχα να προλάβουν.

***

Περίπολος για τους εναπομείναντες


Θάνατοι παράμετροι, περίμετροι
Κλειστές γραμμές
Στα χαλάσματα
“Κανείς! Πουθενά…”
Μπότες, γοερές κραυγές, σκυλιά
Περίπολος για τους εναπομείναντες

***

Πρόμαχοι

Σκληρή, μα έτσι σκυταλοδρομεί
η Ιστορία.
Φθίνουν οι ήχοι των αποχαιρετισμών.

Κάτω απ’ τα τσίνορα
πλέει ανονείρευτα
το τσούρμο των ανοίκειων νεκρών.

***

Χαλικόδρομος

Νυχτερίδες, γρύλοι
Σκονισμένα λιόδεντρα

Στο τυφλό σκοτάδι
Διαβάτης σκαντζόχοιρος
Σαλεύει τα χόρτα.

Κάθε βράδυ
Τα μικρά σου χρόνια
Τραβούν προς τη θάλασσα.

***

Των προγόνων

Ήθελες να με πείσεις πως δεν υπάρχουν άγιοι
Όμως εγώ τους βλέπω
Όταν αργά, πριν κοιμηθώ, σβήνω το φως
Στην άκρη της φλόγας που απομένει να τρεμουλιάζει
Μπρος στο παλιό, προσφυγικό εικονοστάσι.
Έχουν μια καταπληκτική ωραιότητα
Αυτοί οι ξεριζωμένοι άγιοι με τις αυστηρές μορφές
Και τη σιωπηλή τους παρουσία.

***

Υπόμνηση

Γυάλινα χέρια
Βράχια θα ματώσουν

Πόδια γυμνά
Σε ναρκοπέδιο

Φίλοι χαμένοι
Χρόνια στα νησιά

Έρωτες που κανείς
Δεν περιμένει.

*Από τη συλλογή “Περίπολος για τους εναπομείναντες”, εκδ. 24 Γράμματα, Θεσσαλονίκη 2016.

2/3/2017 To Kόσκινο

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

με τον ουρανό

θέλω να γίνω ποιητής

χρόνοι

αυτοανθολογούμενος