Αναρτήσεις

τίτλους και καριέρες

Στις πλάτες τα μαγαζάκια κι από κάτω, οι υπότιτλοι. Τα επίθετα παρασυρμένα σ' έναν ξεροπόταμο. Μέχρι τις εκβολές η γη μετατοπίζεται. Την επομένη τα συνεργεία ανασύρουν τίτλους και καριέρες.

ένα ποίημα στο πόδι

Παλιά μπορούσα να σκαρώνω ένα ποίημα στο πόδι να ανεβαίνω από τις σκάλες τέσσερις ορόφους με τα πόδια χωρίς να λαχανιάζω να ξεκινάω συζητήσεις εκ προοιμίου καταδικασμένες να κατηφορίζω την πόλη δίνοντάς της ακόμη κάποιο περιθώριο να φωτογραφίζω ιδανικά τοπία να ψάχνω ιδανικές μουσικές ν' ακούω σιωπηλός απίθανες νυχτερινές ιστορίες. Κρατώ απ' όλα ίσως τις ιστορίες. Μα ούτε κι αυτές καλά καλά. Νυστάζω στα μισά.

τα σκυλιά της Ναυαρίνου

Τα σκυλιά της Ναυαρίνου δεν ξέρουν τι περιμένουν δε θυμούνται. Ψάχνουν ίσκιους το καλοκαίρι κοιμούνται παγωμένα το χειμώνα. Μέσα στη νύχτα σειρήνες ξαφνικά ταράζουν τον ύπνο τους. Εκεί που ονειρεύονταν επανάσταση βρίσκουν θάνατο. Στο βυθό των ματιών τους λαμπερό πετράδι μένει η αγάπη.

χωρίς μάσκα

Στη συνείδησή σου καταδύεσαι  χωρίς μάσκα και μ' όσες εικόνες πρόλαβες  να κρατήσεις. Εκπνέοντας αργά αναμνήσεις  προς την επιφάνεια, σπείρες διαγράφεις όλο και βαθύτερα.   Εκεί που δεν φτάνει κανένα φως.

ποιητικοσύνη

Σινάφι μου ατσαλάκωτο κι ασημοκεντημένο, σπεύσε το άξιο μέλος σου να υπερασπιστείς.. Μ' έχουνε βάλει στα σχοινιά, μ' έχουνε στριμωγμένο, κάτι άξεστα κωλόπαιδα, κάτι ιθαγενείς.. Την ποίηση δεν σέβονται, τον ποιητή χλευάζουν, πρωτοφανές, μα το Θεό, δεν το 'χω ξαναδεί.. Αν ήτανε για φουκαρά, για άγνωστο μπατίρη, στους όρχεις μου θα έγραφα τα ψώνια της tv.. Mα έθιξαν έναν ποιητή φτασμένο, νοικοκύρη, με προίκα, με παράσημα κι εκδοτικό τζιτζί.. Γι' αυτό, αδέρφια, σας καλώ (οι κάφροι με τρομάζουν!) κείμενο να υπογράψουμε όλοι οι πνευματικοί.. Και να καταδικάζουμε παρόμοια τσουτσέκια, η ποιητικοσύνη μας ποτέ να μη φθαρεί..

ιοβόλο

Kάπου βαθιά μέσα μου ζει η ποίηση. Σαν ιοβόλο ερπετό στη ρίζα ενός πεθαμένου δέντρου ξεχειμωνιάζει. Προειδοποιούν οι τεθλασμένες πάνω στη ράχη της. Κι εκείνος ο δυσοίωνος συριγμός. Φυλάξου όταν ξυπνά. 1/6/2025 Στο Tρένο Της Ποίησης

λούνα παρκ

Περνούν ταινία από μπροστά σου οι εποχές. Τα χρώματα κάπως ξεθωριασμένα. Τα πρόσωπα ανύποπτα στο χθες. Σε ποιο σενάριο και σκηνοθέτη υποταγμένα; Περνούν ταινία από μπροστά σου οι εποχές. Και ο τροχός γυρίζει μες στα φώτα. Τα συγκρουόμενα πετούν φωτιές. Μα τίποτα δε νιώθεται σαν πρώτα.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)