Ο ποιητής Ντέμης Κωνσταντινίδης απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

Με πρόσφατη την κυκλοφορία της ένατης ποιητικής του συλλογή «Της μοναξιάς καλή συνέχεια» από τις εκδόσεις Φαρφουλάς ο δημιουργικός ποιητής από τη Θεσσαλονίκη Ντέμης Κωνσταντινίδης απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Σπούδασε Αρχαιολογία και Μουσειολογία στο Α.Π.Θ. και έχει εργαστεί ως αρχαιολόγος πεδίου, ως επιμελητής εκθέσεων και παιδαγωγός. Δημοσιεύει στο skorpieslekseis.blogspot.gr, ενώ έχει συνεργαστεί με τα διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά Βακχικόν και Χίμαιρα, καθώς και με σημαντικά ιστολόγια και ιστοσελίδες λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Έχει εκδώσει τις συλλογές: Διαθέσεις (University Studio Press, 2008), Ιχθύων λόγος(University Studio Press, 2011), Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (University Studio Press, 2013), Ευλύγιστες μελαγχολίες (Βακχικόν, 2014), Εφημερόπτερα (24γράμματα, 2015), H ασφαλής ομήγυρη (Αυτοέκδοση, 2015), Περίπολος για τους εναπομείναντες (24γράμματα, 2016), Σε κλειστά βιβλία (24γράμματα, 2017).

Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος; Η ευτυχία, αν υπάρχει, αποτελείται από μικροστιγμές. Τέτοιες θυμάμαι αρκετές από την παιδική μου ηλικία, ειδικά από την εποχή που ζούσα με τους γονείς μου στην επαρχία, λόγω μετάθεσής τους. Και τώρα ακόμα, ευτυχισμένο με κάνουν τα απλά (μα όχι πάντα αυτονόητα) πράγματα: η φύση, η θάλασσα, ένα ωραίο φαγητό, ένα καλό βιβλίο, μια ενδιαφέρουσα παρέα.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό; Κάποιες φοβίες μου, οπωσδήποτε. Δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα.

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο; Για τα ταξίδια που δεν έκανα. Για τα βιβλία που δεν διάβασα. Για τους ανθρώπους που δεν συνάντησα. Για τις μουσικές που δεν μοιράστηκα. Δυστυχώς, έχουμε μόνο μία ζωή. Και περιορισμένη, εκ των πραγμάτων, ακτίνα δράσης.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή; Νομίζω οι δικοί μου άνθρωποι, που έχω ζωντανό το παράδειγμά τους. Επίσης, κάθε φτωχός και κατατρεγμένος, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μ’ αξιοπρέπεια. Κάθε ανυποχώρητος άνθρωπος-πρόσωπο, καθώς πληρώνει ένα τίμημα για τη στάση του.

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια; Στα όντως λάθη.

Πού θα θέλατε να ζείτε; Εδώ ακριβώς που ζω. Δεν θα άλλαζα την πόλη μου, αλλά πολλά ιδιαζόντως άσχημα ―κυρίως σε επίπεδο νοοτροπίας― στους κατοίκους της.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι; Όταν πήγα οδικώς με την κοπέλα μου στο Παρίσι, το 2005. Κι επιστρέφοντας, περάσαμε από τη Βενετία για να πάρουμε το πλοίο.

Η τελευταία φορά που κλάψατε; Πριν λίγες μέρες, όταν ήρθε στο νου μου ο πατέρας μου.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο; Με τον Τσε Γκεβάρα.

Ο αγαπημένος σας συνθέτης; Ο Ένιο Μορικόνε.

Ποια αρετή εκτιμάτε περισσότερο σε έναν άνδρα; Την ανιδιοτέλεια.

Ποια αρετή εκτιμάτε περισσότερο σε μια γυναίκα; Την ίδια συν το χιούμορ.

Το βιβλίο που σας σημάδεψε; Ο Νεκρός κυριεύει τον ζωντανό, του Ανρί Τρουαγιά.

Η ταινία που σας σημάδεψε; Το Good Bye Lenin!, του Βόλφγκανγκ Μπέκερ.

Ο αγαπημένος σας ζωγράφος; Ο Πωλ Ντελβό.

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα; Σε καμία περίπτωση.

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε; Ανώδυνα.

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει; Τίποτα.

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό; Στη συνηθισμένη μου κυκλοθυμική. Γράφω-σχίζω, ξαναγράφω και ξανασχίζω.. Έχω σχεδόν έτοιμη μία νέα ποιητική συλλογή, που πιθανότατα θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2020, με τίτλο «Οι ψυχές αυτές μένουν απούλητες».

Λάζαρος Αντωνιάδης
28/8/2019 Τetragwno