Τώρα που παρήλθαν οι ακατανόητες γιορτές, λέω γιορτή την αδιάφορη καθημερινή. Καθώς σιωπούν τα μαγαζιά, μένω μπροστά στα ταλαιπωρημένα ανδρείκελα. Πόσα κοστούμια επιτέλους, πόσα φορέματα και πόσες εκπτώσεις;

Ούτε γνωρίζει ούτε που θέλει να γνωρίζει. Ούτε περατώνεται ούτε αρχίζει. Είν' έτσι ακύμαντος ο θάνατος. Καμιά ενέργεια δεν τον διαταράσσει. Καμία ύλη δεν τον αφορά. Τίποτα δεν τον περικλείει. 29/12/2019 Στιγμές 22/1/2020 Μονόκλ

Είπες πως γράφεις. Σου λέω πολύ κακό για το τίποτα. *** Πριν τον ξεχάσεις, ο κόσμος σε ξέχασε. Θα το μάθαινες.