Περνούσε ο τυροπιτάς Ακούγαμε την κόρνα απ' το φορτηγάκι του Τρία ξαδέρφια τρία μοναχοπαίδια Ένα κορίτσι δύο αγόρια Πρωί στο εξοχικό της γιαγιάς και του παππού Λίγα ψιλά ζεστή τυρόπιτα και γάλα με κακάο Βεράντα και ξεγνοιασιά Ξεμάκραινε μετά το φορτηγάκι Πήγαινε να δώσει κι αλλού ζεστές τυρόπιτες Τελειώναμε το γάλα μας Η μέρα ανυπόμονη μας τραβούσε απ' το χέρι Φωνές και γέλια και τρεχαλητά Ως την απέναντι αλάνα

Ώστε ήταν, όντως, λύχνος μαγικός. "Πάρε μια ανάσα, κάνε τρεις ευχές, μα μην τις δένεις με κλωστές" μου 'πε ο καπνός. Γιατί είναι σαν εμένα, αερικές.

Μ' ένα ωραίο σηματάκι γίνεσαι δημοκρατάκι. Γίνεσαι αριστερός ΧL προοδευτικός. Γίνεσαι αντιφασίστας σουξεδιάρικος αρτίστας. Γίνεσαι και λαοκράτης κι άμα λάχει, επαναστάτης. Μ' ένα ωραίο σηματάκι δε σε λεν επαρχιωτάκι. Τη βαθιά σου αλληλεγγύη απ' το Ιράκ ως τη Λιβύη, ως διεθνιστής σωστός δείχνεις από δω και μπρος, απ' το σπίτι αραχτός.

Αποπαρασιτικό η ειλικρίνεια. Ψοφάν και πέφτουν δήθεν φίλοι. Απογυμνώνονται προθέσεις. Και οι σκιές διαλύονται στο φως.

Οι υπάλληλοι τις Παρασκευές φορτωμένοι άλλη μια πανομοιότυπη βδομάδα, πορεύονται ιεροτελεστικά προς την έξοδο του Σαββατοκύριακου. Έτσι μετρούν ξαναμετρούν τους μήνες και τα χρόνια οι υπάλληλοι, που ουδέποτε μέτρησαν πόσες βδομάδες έχει μια ζωή. 26/5/2020 Στάχτες

Πεθαίνουμε μες σε βιτρίνες και σε θερμοκήπια. Τα μάτια μας βολβοί στο χώμα. Αθέλητη συντροφιά τα τρωκτικά. Ρίζες χορτασμένες στεφανώνουν τα σκέλεθρα.

Θεσσαλονίκη, Δεκέμβρης '20 Μέλη σπασμένα κρύα μαρμαρωμένα, άγνωστα μέλη. Τείχος ολάκερο, έξω απ' τα τείχη. Τα μέλη αυτά αγκαλιασμένα, τυχαίο οικοδομικό υλικό. Παλίμψηστα ομορφιάς, από καιρό πολέμου.

H Joey θα έρθει να δει τα λουλούδια σου Η Joey θα έρθει να διασκεδάσει τις ώρες σου. Θα σου πει δεν είσαι τόσο καλός γι’ αυτή Δεν θα ήταν εκεί, αν γινόταν να ήσουν εσύ. Η Joey έχει αγαπήσει, χωρίς να δείχνει ποτέ τα δάκρυά της Έτσι μπορεί να γελά στο φθινόπωρο των δικών σου χρόνων. Όταν είσαι μαζί της, θ’ αναρωτιέσαι αν είναι αλήθεια Όλα όσα έλεγαν για έναν κόσμο χωρίς εσένα. Από πού μπορεί να έρχεται, πού μπορεί να πηγαίνει Από ποιον μπορεί να το σκάει, κανείς δεν θα μάθει. Γιατί άργησε μπορεί κάπως να σε προβληματίσει Παρ’ όλ’ αυτά περιμένεις την Joey να έρθει. H Joey θα έρθει, όταν πάλι όλα θα μοιάζουν με χιόνι. H Joey θα έρθει, όταν θα ‘ναι στ’ αλήθεια ώρα να φύγεις. Κι ίσως χαμογελάσεις, όταν νιώσεις πως έκανες λάθος. Νόμιζες θα τη μάθεις, μα κείνη σ' ήξερε από την αρχή. Nick Drake-Joey μτφρ Ντέμης Κωνσταντινίδης 27/10/2020 Στιγμές

Προσέχει σε ποιους μιλάει και, προπαντός, με ποιους φωτογραφίζεται. Φυλάγεται μην την πατήσει, μες στην καλή του προαίρεση, όπως η μονοσύλλαβη ποιήτρια. Γιατί το ξέρει, δυστυχώς: αυτοί δεν χαρίζουν ούτε της μάνας τους. Θα τον κανιβάλιζαν μέχρι τελευταίο κοκαλάκι. (Θυμάται, μάλιστα, κάποια που --καλά πληροφορημένη-- το μυρίστηκε εγκαίρως το θανατικό, κι ανέβασε την "προνομιακή" της πόζα, μέρες πριν απ' τους υπόλοιπους.) Εντούτοις, παρά τις απίθανές του προφυλάξεις, και μ' όλη του ακόμα την αναχώρηση, θα τον ζυγώσουν κάποτε κι αυτόν οι πατημασιές των υαινών.