Μυρωδιά ψητού Κυριακάτικου μεσημεριού. Γειτονιά με σπίτια λιγοστά. Εφημερίδα απ' το περίπτερο κι απογευματινός καφές στην ηρεμία.

Δεν μετράω πια την πίεσή μου. Αν πεθάνω, ας με κλάψει το σκυλί μου. Καίει το κεφάλι, καίν' τα μάτια. Κόπωση, ανορεξιά, κεσάτια.. Δεν μετράω πια την ποίησή μου. Σαν πεθάνω, ας τη θάψουνε μαζί μου.

Τηλεφωνικός πλασιέ π' αγωνίζεται να πουλήσει ο χρόνος του ποιητή. Απ' το λαιμό του κρέμεται αειθαλής κυρία η εταιρεία. Κάθε βράδυ παχύτερη. Κάθε πρωί πιο ισχνός.

Ό,τι μπορούμε κάνουμε Για να μην πεθάνουμε Την τύχη μας τη βρίζουμε Πάμε και τους ψηφίζουμε.. Και ύστερα κλαιγόμαστε Που πάμε και γαμιόμαστε 45 ακίνητα και 10 αυτοκίνητα Έχει ο κάθε υπουργός.. Κι είναι της χούντας νοσταλγός Αν πεις για ευρωβουλευτής; Εκεί ούτε πρόλαβες να δεις Τι διαδρομές κάνει το χρήμα! Έλληνα εσύ, αιώνιο θύμα Που τους ψηφίζεις μονοκούκι Για να τραβούν μετά το λούκι Νέοι βλαστάρια μαραμένα.. Τα γηρατειά; Στον ήλιο μοίρα.. Κι άντρες, γυναίκες και παιδιά Πνιγμένοι από την πλημμύρα Καμένοι από τη φωτιά.. Η κοροϊδία περισσεύει Και η ντροπή έχει ντραπεί Βάλαμε για να διαφεντεύει Το αρπακτικό και τον ληστή.. Τα επιδόματα της πλάκας Μέγας πρέπει να 'σαι μαλάκας Αν δεν το έχεις καταλάβει Κανείς δεν πρόκειται να λάβει.. Χάντρες είναι και καθρεφτάκια Εξαθλιωμένα γεροντάκια Πηγαίνουν να εξαγοράσουν Την πείνα δεν θα τη χορτάσουν.. Έλληνα, αν τους ξαναψηφίσεις Σίγουρα θα ψοφολογήσεις Και θα σε βρουν ξερή κολώνα Σε σπίτι άδειο, παγετώνα.. Γι' αυτό να μην κλαιγόμαστε Αν πάμ

Οι στίχοι είναι σαν τ' άτακτα παιδιά. Δεν κάθονται υπομονετικά. Κι όλο σκαρώνουν κάποια σκανταλιά.   Οι στίχοι δεν είναι ακίνητοι και πλαδαροί. Δεν παίρνουν καθαρτικό για να ξεφορτωθούν τον πλεονασμό. Οι στίχοι ξεχνούν. Δεν έχει σημασία ποιος τους έγραψε αν όντως κάτι έχουν να πουν. Με κρασί με καπνό με έρωτα ή με θάνατο. Οι στίχοι μεθούν.

Για τους αθώους Παντού χωρίς την σκέπη Νόμων άγραφων. Για τα θύματα Που δεν αναγνώρισες Μες στα συντρίμμια.

Πρωινό χαπάκι ποιητών "Το αργά γι' αργότερα..." Κι όλα τα άγχη επανέρχονται Εις τα πρότερα. Κουράσατε ν' αποζητάτε Έμπνευση στο άυλον... One size φοριούνται το λοιπόν Οι στίχοι νάιλον.