Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2019

το ευτυχισμένο μονοπάτι

Κάθε πρωί, τους ζεστούς μήνες, απολαμβάνει το μπάνιο του στη λίμνη. Ρηχή και το νερό κρυστάλλινο. Του αρέσει να μαζεύει διάφορα πολύχρωμα βότσαλα. Έχει στολίσει μ' αυτά την καλύβα του. Συνηθίζει να κολυμπά πολλή ώρα, παρατηρώντας τα ψάρια να χορεύουν γύρω του. Το δάσος, όπου κατοικούν πανάρχαια πνεύματα, τόσο πλούσιο κι αμόλυντο. Βρίσκει στις βόλτες του γλυκούς και νόστιμους καρπούς κι ωραίους ίσκιους. Βρίσκει ξέφωτα με απαλό χορτάρι. Χορταίνει ήλιο και καθαρό αέρα. Καθώς παίρνει το ευτυχισμένο μονοπάτι της επιστροφής, τραγουδά στ' αγριμάκια. Εκείνα στέκονται και τον ακούν υπνωτισμένα.

τα ξέφτια

Κάθε που παίρνει να χειμωνιάζει ξηλώνει τις φθαρμένες του φανέλες. Περνάει μ' αυτές τα βαριά έπιπλα, ξανά και ξανά τις επιφάνειες. Τρίβονται με τη σκόνη, σκορπίζουν οι κλωστές του κάποτε ρούχου. Δεν απομένει συνοχή. 11/10/2019 Μονόκλ

το σανδάλι

Η φωνή του λαχειοπώλη διαπεραστική πρωί πρωί μες στην κατάμεστη αίθουσα: «Ποιος θέλει τρία εκατομμύρια; Τρία εκατομμύρια!.. ποιος τα θέλει;» Ρουφώ τη σοκολάτα μου απαθής κοιτώντας κλεφτά προς τη στάση του ΚΤΕΛ απέναντι. Τακτοποιεί την εμπριμέ βαλίτσα της έτοιμη για το μεγάλο ταξίδι. Ισιώνει τα πυκνά μαλλιά της. Χαϊδεύει το σανδάλι της. Ένα απαλό αεράκι μου δροσίζει το σβέρκο. Στους ανεμιστήρες της οροφής αναγνωρίζω τις λαιμητόμους. 4/10/2019 Στάχτες 19/4/2021 Στίγμα Λόγου

το χνώτο

Έκπτωτοι άγγελοι τ' αδέσποτα σκυλιά κάτω απ' τα πεύκα Ψώρα κι αφαγιά κουφάρια ζωντανά σκιές του δάσους Βρωμάει το χνώτο σου άσπλαχνη πόλη μου χαρτοβασίλειο Και δεν κατέληξες σ' ένα γαμημένο γενικό συμπέρασμα. 11/10/2019 Μονόκλ

ανονείρευτη

Γλυκά που σ' αγκαλιάζει απόψε η τεμπελιά, σαν μπέρτα υπερήρωα που αποφάσισε ν' αποσυρθεί, έχοντας μπουχτίσει την ανθρωποσφαγή. Ανάβαλε, λοιπόν, ―ας πάνε στα τσακίδια! ― ανάβαλε και γύρνα στο γλυκό σου στρώμα· και γύρνα στη γλυκιά σου γη, την ανονείρευτη. 11/10/2019 Μονόκλ

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)