Τα όρια του κόσμου μας είναι το γυαλί που μας περιβάλλει. Καθρεφτιζόμαστε σ' αυτό περιμένοντας το χέρι που θα μας ταΐσει. Μπουρμπουλήθρες όλη η ζωή μας και πλαστικές απομιμήσεις ναυαγίων.

Όταν τη ρώτησες τ' όνομά της, σου συστήθηκε ως έμπνευση. Βάλτην στο σπίτι, αλλά μην της δώσεις πολύ θάρρος. Το νου σου, μην την πολυπιστέψεις. Πασχίζει να φτάσει την τέλεια πρωταγωνίστρια. Φθονεί μέχρι θανάτου τη σιωπή.

Το καλοκαίρι φοράει τα τριμμένα της μπλουζάκια. Τα σκισμένα τζην λιώνουν στις καμπύλες του σώματός της. Το καλοκαίρι ηλιοκαμμένη τρώει παγωτό στον πεζόδρομο. Λιγώθηκε απ' τη γλύκα και μου προσφέρει το υπόλοιπο.