Eδώ, στα ζόρικα της επαρχίας Κύριε, στερείσαι θεωρίας. Κύριε, ποιος είν' ο εκδοτικός σου Ποια τα κονέ κι ο κολλητός σου; Ου να χαθείς, δεν έμαθες να κλέβεις Να κόβεις, να κολλάς, να κοροϊδεύεις Πουλώντας μούρη σε ακαδημίες Και σιτεμένες πλούσιες κυρίες. Δεν είσ' ούτε σε μια ανθολογία Τι διάολο τα πήρες τα πτυχία; Μόνη θαυμάστριά σου η μαμά σου Κι έτσι θα πας ως τα γεράματά σου.

Όπως ξυπνώ μέσα στη νύχτα από τον ύπνο ενός νεκρού που αδιαφορεί γιατί είπε πια ό,τι ήτανε να πει, κάτι στη μέρα που ήδη παίρνει το κατόπι χτυπάει ολοένα πέρα δώθε σαν ημερών αζύγιστο φορτίο.

Έτσι περνά ο καιρός με τις ψευτοδουλειές τα μακρά διαστήματα της περισυλλογής τις ειδήσεις που δεν αλλάζουν το στένεμα των περιθωρίων. Συστρέφεται συστρέφεται δαγκώνει την ουρά του. Πώς διάολο να προετοιμαστείς για τέτοιον κόσμο;

Δεν του 'μειναν πολλά για ποίηση. Όμως με τι αγάπη αυτά τα λίγα υλικά σε ελεγχόμενη φωτιά ανακατεύει. 19/9/2020 Στιγμές

Αυτό που λες τυχαιότητα είναι στην πραγματικότητα το μπλεγμένο νήμα της ζωής σου. Κάθε του κόμπος κι ένας σταθμός. Σε πάει όλο και πιο μέσα στο λαβύρινθο. Το υποπτεύεσαι βέβαια δεν σε περιμένει εκεί κανένα τέρας άλλο απ' τον μονότονο χτύπο της καρδιάς σου και της στάλας τον πανάρχαιο ήχο.