Κάψτε την πόλη, μια ψευτιά είναι όλη. Τους αφεντάδες ανάποδα κρεμάστε. Πέτρα πάνω στην πέτρα.. Ήσυχος κανένας να μη μείνει. Στης εξουσίας τα κτήνη μόνο εφιάλτες.

Άνθρωπε, γιατί μας εξημέρωσες; Την καθαρή ψυχή μας λέρωσες. Λεύτεροι τρέχαμε στη φύση. Σκοτώναμε από πείνα μόνο. Τώρα γευόμαστε τον πόνο Γλείφοντας τις βαθιές πληγές μας. Τώρα τη δέστρα μας μασάμε Άνθρωπε, και πιστοί σ' ακολουθάμε. Τις τύψεις σου πάντα γεμίζεις Μ' ό,τι αποφάγια μας ταΐζεις. Άνθρωπε, χιμπαντζή κατ' εικόνα Και καθ' ομοίωση. Χιμπαντζή στον αιώνα.

Να ήμουν άριστος κι εγώ Σ' όποιο πηγάδι κατουρώ Πετρέλαιο να βγάζει.. Να ήμουν άριστος κι εγώ Να μπω ψηλά στο συνδυασμό Το σόι να θαυμάζει.. Να ήμουν άριστος κι εγώ Κι όχι με φλάι καγκουρώ Η μούρη να τρομάζει.. Να ήμουν άριστος κι εγώ Στο ιστορικό-αρχαιολογικό Πασπίτες με μαράζι.. Να λεν καλώς τον αρχηγό Άμποτε και πρωθυπουργό Κι ο Κούλης να λουφάζει..

Θέλω να ηγούμαι ενός think tank Θέλω να γίνω CEO Με πρότυπο εντιμότητας τον Αχιλλέα Μπέο Με πρότυπο την Καϊλή Με πρότυπο τον Πάτση. Αν είσαι φουκαράς φτωχός Σε κυνηγούν οι μπάτσοι. Αν όμως τη χερούκλα σου Πολύ βαθιά τη χώσεις Σ' επιδοτήσεις, δάνεια Τσιμπούκια ο Θεοδόσης Προγράμματα ευρωπαϊκά Ωραία μαγειρεμένα Μεταξωτά πουκάμισα Φρεσκοκολλαρισμένα Σου βγάζουν το καπέλο τους Και στη Βουλή πηγαίνεις Την ψήφο μονοκοπανιά Σου δίνουν να παχαίνεις Και Βενιζέλος να γενείς Και Πάγκαλος βαρβάτος Και στο Μητσοτακέικο Να τρίβεσαι σαν γάτος. Εδώ εις τον γιδότοπο Έχει κοντά ποδάρια Η μνήμη. Παρ' το απόφαση Και ζήσε με μοσχάρια.

Να 'ξερες τι είν' ο απόκληρος, εσύ που τον συνοδεύεις μ' ακαδημαϊκά τσιτάτα και ψαγμένες λέξεις. Να 'ξερες πόσο εύκολα θα διάλεγες τίποτα να μην έγραφες, αν πράγματι ήσουν απόκληρος. Πόσο, απλώς, θα προτιμούσες να μην ήσουν.

Κόσμε, πού πάει η ομορφιά και του ανθρώπου ο αγώνας; Κάθε ματιά σταλαγματιά, κάθε άνοιξη χειμώνας.

Όλα αλέθονται από τα στόματα των ανθρώπων. Να υποπτεύεσαι τα καλά λόγια μετά θάνατον.