του χιμπαντζή

Άνθρωπε, γιατί μας εξημέρωσες;
Την καθαρή ψυχή μας λέρωσες.
Λεύτεροι τρέχαμε στη φύση.
Σκοτώναμε από πείνα μόνο.

Τώρα γευόμαστε τον πόνο
Γλείφοντας τις βαθιές πληγές μας.
Τώρα τη δέστρα μας μασάμε
Άνθρωπε, και πιστοί σ' ακολουθάμε.

Τις τύψεις σου πάντα γεμίζεις
Μ' ό,τι αποφάγια μας ταΐζεις.
Άνθρωπε, χιμπαντζή κατ' εικόνα
Και καθ' ομοίωση. Χιμπαντζή στον αιώνα.