Αν η ποίηση μπορούσε να σε σώσει θα είχες γλιτώσει. Όμως η ποίηση δε νοιάζεται για σωτηρίες. Θέλει εμπειρίες. Η ποίηση θέλει να ξαπλώνεις στο χνούδι της να λες το τραγούδι της. Η ποίηση σε βάζει παλικαράκι στο πλάι της να παίζεις το νάι της. Το παράπονο και τον καημό τα σερβίρει με γλυκό σιροπιαστό. Κι ένα ωραίο μερακλίδικο καφέ για το ποτέ.

Για κείνους που φύγαν απόψε θα γράψω μα δε θα τους κλάψω. Εκείνοι ξεφύγαν και ψάχνω ν' αλλάξω τα χρόνια που μείναν.

O ποιητής δεν έχει φτιαχτεί να ξυπνάει κάθε πρωί στη δουλίτσα να πηγαίνει μεροκάματο να βγαίνει Ο ποιητής έχει φτιαχτεί να κλαίει στη χαρά και να γελάει στη λύπη Σ' όλη του τη ζωή το επίγραμμά του να σκαλίζει και να τη βγάζει μ' ένα πιάτο ρύζι Να κουβαλά το καύκαλό του πέρα κι από το θάνατό του 25/9/22 Ποιητικός Πυρήνας