Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2020

ο τυροπιτάς

Περνούσε ο τυροπιτάς Ακούγαμε την κόρνα απ' το φορτηγάκι του Τρία ξαδέρφια τρία μοναχοπαίδια Ένα κορίτσι δύο αγόρια Πρωί στο εξοχικό της γιαγιάς και του παππού Λίγα ψιλά ζεστή τυρόπιτα και γάλα με κακάο Βεράντα και ξεγνοιασιά Ξεμάκραινε μετά το φορτηγάκι Πήγαινε να δώσει κι αλλού ζεστές τυρόπιτες Τελειώναμε το γάλα μας Η μέρα ανυπόμονη μας τραβούσε απ' το χέρι Φωνές και γέλια και τρεχαλητά Ως την απέναντι αλάνα

μου 'πε ο καπνός

Ώστε ήταν, όντως, λύχνος μαγικός. "Πάρε μια ανάσα, κάνε τρεις ευχές, μα μην τις δένεις με κλωστές" μου 'πε ο καπνός. Γιατί είναι σαν εμένα, αερικές.

ΧL προοδευτικός

Μ' ένα ωραίο σηματάκι γίνεσαι δημοκρατάκι. Γίνεσαι αριστερός ΧL προοδευτικός. Γίνεσαι αντιφασίστας σουξεδιάρικος αρτίστας. Γίνεσαι και λαοκράτης κι άμα λάχει, επαναστάτης. Μ' ένα ωραίο σηματάκι δε σε λεν επαρχιωτάκι. Τη βαθιά σου αλληλεγγύη απ' το Ιράκ ως τη Λιβύη, ως διεθνιστής σωστός δείχνεις από δω και μπρος, απ' το σπίτι αραχτός.

απογυμνώνονται

Αποπαρασιτικό η ειλικρίνεια. Ψοφάν και πέφτουν δήθεν φίλοι. Απογυμνώνονται προθέσεις. Και οι σκιές διαλύονται στο φως.

οι υπάλληλοι τις Παρασκευές

Οι υπάλληλοι τις Παρασκευές φορτωμένοι άλλη μια πανομοιότυπη βδομάδα, πορεύονται ιεροτελεστικά προς την έξοδο του Σαββατοκύριακου. Έτσι μετρούν ξαναμετρούν τους μήνες και τα χρόνια οι υπάλληλοι, που ουδέποτε μέτρησαν πόσες βδομάδες έχει μια ζωή. 26/5/2020 Στάχτες

αθέλητη συντροφιά

Πεθαίνουμε μες σε βιτρίνες και σε θερμοκήπια. Τα μάτια μας βολβοί στο χώμα. Αθέλητη συντροφιά τα τρωκτικά. Ρίζες χορτασμένες στεφανώνουν τα σκέλεθρα.

μαρμαρωμένα

Θεσσαλονίκη, Δεκέμβρης '20 Μέλη σπασμένα κρύα μαρμαρωμένα, άγνωστα μέλη. Τείχος ολάκερο, έξω απ' τα τείχη. Τα μέλη αυτά αγκαλιασμένα, τυχαίο οικοδομικό υλικό. Παλίμψηστα ομορφιάς, από καιρό πολέμου.

Joey

H Joey θα έρθει να δει τα λουλούδια σου Η Joey θα έρθει να διασκεδάσει τις ώρες σου. Θα σου πει δεν είσαι τόσο καλός γι’ αυτή Δεν θα ήταν εκεί, αν γινόταν να ήσουν εσύ. Η Joey έχει αγαπήσει, χωρίς να δείχνει ποτέ τα δάκρυά της Έτσι μπορεί να γελά στο φθινόπωρο των δικών σου χρόνων. Όταν είσαι μαζί της, θ’ αναρωτιέσαι αν είναι αλήθεια Όλα όσα έλεγαν για έναν κόσμο χωρίς εσένα. Από πού μπορεί να έρχεται, πού μπορεί να πηγαίνει Από ποιον μπορεί να το σκάει, κανείς δεν θα μάθει. Γιατί άργησε μπορεί κάπως να σε προβληματίσει Παρ’ όλ’ αυτά περιμένεις την Joey να έρθει. H Joey θα έρθει, όταν πάλι όλα θα μοιάζουν με χιόνι. H Joey θα έρθει, όταν θα ‘ναι στ’ αλήθεια ώρα να φύγεις. Κι ίσως χαμογελάσεις, όταν νιώσεις πως έκανες λάθος. Νόμιζες θα τη μάθεις, μα κείνη σ' ήξερε από την αρχή. Nick Drake-Joey μτφρ Ντέμης Κωνσταντινίδης 27/10/2020 Στιγμές

αφρικανική νύχτα

Προσέχει σε ποιους μιλάει και, προπαντός, με ποιους φωτογραφίζεται. Φυλάγεται μην την πατήσει, μες στην καλή του προαίρεση, όπως η μονοσύλλαβη ποιήτρια. Γιατί το ξέρει, δυστυχώς: αυτοί δεν χαρίζουν ούτε της μάνας τους. Θα τον κανιβάλιζαν μέχρι τελευταίο κοκαλάκι. (Θυμάται, μάλιστα, κάποια που --καλά πληροφορημένη-- το μυρίστηκε εγκαίρως το θανατικό, κι ανέβασε την "προνομιακή" της πόζα, μέρες πριν απ' τους υπόλοιπους.) Εντούτοις, παρά τις απίθανές του προφυλάξεις, και μ' όλη του ακόμα την αναχώρηση, θα τον ζυγώσουν κάποτε κι αυτόν οι πατημασιές των υαινών.

ήρωας

Ήρωας. Ούτε κατάλαβε πώς. Δεν κάνει αυτός εμπρός. Οι άλλοι πισωπατήσαν.

την ώρα που λαμπάδιαζε

"Όποιος φωνάζει δεν έχει πάντα δίκιο", του είπαν την ώρα που λαμπάδιαζε.

φρικτή νομενκλατούρα

Κάθε επανάσταση εγκαθιδρύει ένα καινούργιο καθεστώς. Εκεί που πριν υπήρχε εκμετάλλευση, η εκμετάλλευση βαφτίζεται κάπως αλλιώς. Πηγαίνουν περίπατο οι διακηρύξεις, οι καλές προθέσεις αυτοκτονούν. Καρποί τόσων κόπων δεν προλαβαίνουν να ενηλικιωθούν. Οι επιτήδειοι φροντίζουν γι' αυτό. Γίνονται η φρικτή νομενκλατούρα που χτίζει συλλογικούς εφιάλτες, απεχθή κολαστήρια. Και, προπαντός, την υστεροφημία της.

βράσε ρύζι (επικαιροποιημένο)

Σαν τον Ρουβά, ω ποιητά, να κάνεις κωλοτούμπες, τσιτατογράφος να γενείς με μπόλικες αρλούμπες. Η ηδυπάθεια στη φωνή παντού να ξεχειλίζει, και στις απαγγελίες σου να λένε "βράσε ρύζι". Κάτι χιλιάδες φόλοουερς, να γίνεις ινφλουένσερ, και η κοιλιά σου απ' το χαλβά να μοιάζει του Μπαντ Σπένσερ. Να λες "ευαίσθητες ψυχές, σας παίζω κομπολόι", και πως η σκούφια σου κρατά από μεγάλο σόι.. Και να πετάγεσαι συχνά, να κάνεις τον ξερόλα. Να γράφεις και δοκίμια, κι εκείνα άρπα-κόλλα.. ΥΓ. Ξέχνα πια το πρωτότυπο, είναι μεγάλος κόπος. Πιο άνετα, πιο σίγουρα να γίνεις λογοκλόπος. Έτσι η επιβράβευση θα έρθει από τον χώρο. Του κλέψαντος τω κλέψαντι, αλλά υπό έναν όρο.. (μεταξύ κατεργαρέων)

o γείτονας

Δεν ταξίδεψε ποτέ, παρά μόνο με το μυαλό. Γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στην ίδια οδό. Δυο στενά παράθυρα, ράφια με πολλά βιβλία. Βημάτιζε τα πρωινά στη συνοικία. Τα λιγοστά του ψώνια σε μια σακούλα. Και ξανά τον ανήφορο για την καμαρούλα. Ναι, υπήρξα γείτονας μ’ έναν ποιητή. Δεν του μίλησα ποτέ, μα αυτό μου αρκεί.

το σκέλεθρο

Τι πολύπλοκο σύστημα διαδρόμων σκάβουν ο υπολογισμός και η συναλλαγή, κάτω από το θεμέλιο του αυστηρού κριτή. Τι έχιδνες κουλουριασμένες γύρω από την εσωτερική φωνή. Σκέλεθρο αυταρέσκειας πόσο γοργά βουλιάζεις, μέσα στις τόσες σάπιες κολακείες.

μόνο μπορώ ν' αναταράζομαι

Δεν ξέρω να πω τι γεωλογικά φαινόμενα έπλασαν την ομορφιά σου. Τι πιέσεις και τι εκτονώσεις, τι ανεβάσματα και κατεβάσματα και παρελεύσεις εποχών κρύου και ζέστης. Μόνο μπορώ ν' αναταράζομαι πιασμένος όλος σε μια τρίχα ολόμαλλου θεριού, που είν' ο χρόνος και καλπάζει.

ωραία θέα

Είσ' ωραία θέα κι εγώ χλωρίνη στο μάτι. Σκάλα προς τον ουρανό κι εγώ ελαττωματικό αλεξίπτωτο. Έμπνευση κι εγώ το τυπωμένο ποίημα.

το σώμα της απουσίας

Ο κάμπος υποφέρει απ' την ομίχλη. Το τρένο πέρασε στην ώρα του, χωρίς οδηγό. Σφύριξε ανόρεχτα και χάθηκε δυτικά. Δεν απομένουν παρά εντυπώσεις απ' τα πράγματα. Η ζωφόρος το λέει καθαρά: τρωγοπίνουν στα Ηλύσια Πεδία, όμως αποσυρμένοι από τα μάτια μας. Και οι φρουροί βουβοί, θλιμμένοι δυόμιση χιλιάδες χρόνια τώρα, να παραστέκουν --συλημένο λάβαρο-- το σώμα της απουσίας.

όταν συναντάς άνθρωπο

Φίλε, προς τι η κραυγή; Δεν κατάλαβες πως εναλλακτική δεν βρίσκεται; Κουκουλώσου τις τραχιές σου παραστάσεις, τ' ακριβό τομάρι σου, ό,τι σε έφερε μέχρις εδώ, και βάδισε με το ένστικτο. Όμως όταν συναντάς άνθρωπο (συμβαίνει κάποτε), προσπάθησε να φαίνεσ' άνθρωπος. Να δείχνεις πως δεν ξέχασες τη γλώσσα την ανθρώπινη. Κι ας έζησες τα πιο πολλά τα χρόνια σου με λύκους.

η τσιγκουνιά

Στον ραδιοφωνικό αέρα της πόλης βγαίνουν ποιήτριες με "βραβείο", ίδιες κάτι θείτσες σου απ' τα μικράτα, που σου τσιμπούσαν τα μάγουλα. Ούτε γλυκό όμως εδώ ούτε δροσερό νερό. Ούτε "πώς μεγάλωσες" ούτε χάιδεμα στα μαλλιά. Παροιμιώδης η τσιγκουνιά, και τα λιμαρισμένα νύχια τους  όπλα φονικά.

μεσιτικό

Έχε πρόχειρο το ποίημα στη μέσα τσέπη, σκισμένο φύλλο από παλιό τετράδιο. Φτιάξε ψηλά δυο μάτια αποτροπαϊκά με μολύβι. Για να μη ζυγώνει το κακό λέγε το από μέσα σου σαν προσευχή, ζήτα απ' τον πεθαμένο ποιητή να μεσιτεύει για σένα στο χάος.

χίπστερ με πατίνι

Αφού δε μ' αγαπάει εκείνη, θα γίνω χίπστερ με πατίνι. Σε fruit bars θα την αράζω, στο σπίτι μπρόκολο θα βράζω. Κι ούτε τσιγάρο ούτε καφέ ούτε σικλέτια, ρε αδερφέ. Δεν πα να γίνει και σεισμός, χαλάρωση-διαλογισμός.  Θα εμπορεύομαι λιβάνια "μισοτιμής" εις τα χαϊβάνια. Φύκια μεταξωτές κορδέλες και μασημένες καραμέλες.  Μα αν θες σανό βιολογικό, από τον κ. Βλαβιανό. Σου λέω θα με δεις σαμάνο.. κι εσύ παρίστανε το χάνο.

η φασολάδα

Πω πω, είν' όλοι τους διαβαστεροί και μορφωμένοι αχ, είν' κι η φασολάδα βραστερή και χυλωμένη. Πάγκοι πραμάτειες κανονικό πανηγυράκι μία ελιά και λίγη Δημουλά για το ουζάκι.. Πω πω, τι γούστο να σκρολάρεις στο ρεπό σου μ' αλγόριθμους που σου προλέν ως και τον θάνατό σου. Να σου 'ρχονται καρδούλες και αιτήματα φιλίας από σελίδες ομαδικής αυτοκτονίας..

αυτοκινούμενο

Φεύγεις την τρέλα των ανθρώπων. Το νοικοκυριό σου πάνω σε ρόδες. Τοπία απάτητα επιδιώκεις. Μα όπου κι αν φτάνεις άλλοι βρεθήκανε πριν από εσένα. Ίχνη παντού που σε συνθλίβουν. Διόδια για το απραγματοποίητο.

ακτέριστο

Ο δικός μας τάφος δεν θα 'ναι επιχρισμένος κονιάματα. Δεν θα μας πλαισιώνουν συμποσιαστές σ' υπαίθριες γιορτές, μηδέ θα μας ξεπροβοδάν εταίρες με μουσικές. Έτσι φοβάμαι ούτε κτερίσματα -- ούτε κι αυτόν τον οβολό τον χάλκινο θ' αξιωθούμε για τον δρόμο.

μόνη θαυμάστρια

Eδώ, στα ζόρικα της επαρχίας Κύριε, στερείσαι θεωρίας. Κύριε, ποιος είν' ο εκδοτικός σου Ποια τα κονέ κι ο κολλητός σου; Ου να χαθείς, δεν έμαθες να κλέβεις Να κόβεις, να κολλάς, να κοροϊδεύεις Πουλώντας μούρη σε ακαδημίες Και σιτεμένες πλούσιες κυρίες. Δεν είσ' ούτε σε μια ανθολογία Τι διάολο τα πήρες τα πτυχία; Μόνη θαυμάστριά σου η μαμά σου Κι έτσι θα πας ως τα γεράματά σου.

αζύγιστο

Όπως ξυπνώ μέσα στη νύχτα από τον ύπνο ενός νεκρού που αδιαφορεί γιατί είπε πια ό,τι ήτανε να πει, κάτι στη μέρα που ήδη παίρνει το κατόπι χτυπάει ολοένα πέρα δώθε σαν ημερών αζύγιστο φορτίο.

συστρέφεται

Έτσι περνά ο καιρός με τις ψευτοδουλειές τα μακρά διαστήματα της περισυλλογής τις ειδήσεις που δεν αλλάζουν το στένεμα των περιθωρίων. Συστρέφεται συστρέφεται δαγκώνει την ουρά του. Πώς διάολο να προετοιμαστείς για τέτοιον κόσμο;

τα λίγα

Δεν του 'μειναν πολλά για ποίηση. Όμως με τι αγάπη αυτά τα λίγα υλικά σε ελεγχόμενη φωτιά ανακατεύει. 19/9/2020 Στιγμές

τυχαιότητα

Αυτό που λες τυχαιότητα είναι στην πραγματικότητα το μπλεγμένο νήμα της ζωής σου. Κάθε του κόμπος κι ένας σταθμός. Σε πάει όλο και πιο μέσα στο λαβύρινθο. Το υποπτεύεσαι βέβαια δεν σε περιμένει εκεί κανένα τέρας άλλο απ' τον μονότονο χτύπο της καρδιάς σου και της στάλας τον πανάρχαιο ήχο.

καμουφλαρισμένο

Στο τραπέζι καμουφλαρισμένο ένα έντομο. Και στο ρολόι ο χρόνος. Ωροδείκτες και λεπτοδείκτες οι κεραίες πάνω κάτω νευρικά στον εμπριμέ μουσαμά.

πανωραία

Είναι καλός ο ήλιος, μέχρι που σε καίει. Είναι ωραία η θάλασσα, μέχρι που σε πνίγει. Και πανωραία εσύ, μέχρι που σ' ερωτεύονται. Τότε τους καις και τους πνίγεις. 26/5/2020 Στάχτες

αχρείαστο

Χτες ένας γλάρος με κουτσό ποδάρι ήρθε και του πετούσα ξεροκόμματα στο ταβερνάκι του Αντώνη. Φριχτά διπλωμένο το 'χε κι έτσι όπως σκόνταφτε στα βότσαλα θύμιζε έντονα το ποίημα του Μπωντλαίρ. Αλλά σαν πέταξε --τι θείο στα ρεύματα του μελτεμιού εκείνο το πλανάρισμα!-- πόσο πια αχρείαστο του ήταν.

τα αγάλματα

Τα αγάλματα πέφτουν με θόρυβο κούφια όσο τα λόγια μας ακίνητα όσο οι έρωτές μας βαριά όσο η τιμωρία μας. Σκοτώνονται καταμεσής του δρόμου και μένουν μόνα δίχως αποχαιρετισμό να περιμένουν σκεπασμένα, όπως κάποτε, τα αποκαλυπτήρια. 22/6/2020 ToKoskino

η αφιέρωση

Τζάμπα πήγε η αφιέρωση. Μείναν άκοπες οι χαρισμένες σελίδες. Κι ύστερα το βιβλίο πουλήθηκε από τους κληρονόμους σε παλαιοβιβλιοπωλείο του κέντρου. Κι άγνωστοι μπορούσαν τώρα να δουν την αφιέρωση. Κι άγνωστοι να χαϊδέψουν τις άκοπες σελίδες. 19/9/2020 Στιγμές

μύκητες γιαουρτιού

Οι πουτάνες δείχνουν μπούτι, εσύ βιογραφικό. Το κοιτάζουν σχολαστικά όπως σκλάβο στα δόντια. Kάπνισμα. Πάστωμα. Σαλαμοποίηση. Μύκητες γιαουρτιού. "Αυτή η κριτική να μην καταναλώνεται τέσσερις μέρες μετά το άνοιγμα" Διάλεξε έναν τρόπο.

ο ήλιος του Σαββάτου

Ο ήλιος του Σαββάτου βγήκε νωρίς ένα πρωινό Σ' έναν ουρανό τόσο μπλε και καθαρό. Ο ήλιος του Σαββάτου βγήκε χωρίς προειδοποίηση Έτσι κανείς δεν ήξερε τι να κάνει. Ο ήλιος του Σαββάτου φώτισε ανθρώπους και φυσιογνωμίες Που δεν έλεγαν πολλά στον καιρό τους. Αλλά όταν ανακάλεσα αυτούς τους ανθρώπους κι αυτούς τους τόπους Ήταν πράγματι πολύ καλοί με τον τρόπο τους Με τον τρόπο τους Με τον τρόπο τους Ο ήλιος του Σαββάτου δεν θα έρθει να με δει απόψε. Σκέψου ιστορίες μ' αρχιτεκτονική και ρίμα Να στριφογυρίζουν στο μυαλό σου Και σκέψου ανθρώπους στην εποχή και στον χρόνο τους Να επιστρέφουν ξανά και ξανά Και ξανά Και ξανά Μα ο ήλιος του Σαββάτου άλλαξε σε βροχή της Κυριακής. Έτσι η Κυριακή κάθισε πάνω στον ήλιο του Σαββάτου Κι έκλαψε για τη μέρα που χάθηκε. Νιck Drake, Saturday sun μτφρ Ντέμης Κωνσταντινίδης 29/6/2020 Λογοτεχνία & Σκέψη 30/6/2020 Στιγμές

κάτω απ' το πεύκο

Στήνει τη σπαστή του καρέκλα κάτω απ' το πεύκο. Να γράψει, υποτίθεται. Μένει ώρα πολλή. Αποσπάται απ' το μακρύ κορδόνι των μυρμηγκιών. Συγκρίνει το θαυμαστό τους έργο με το δικό του. Πέρα δώθε στο χαλικόδρομο. Τούμπα πάνω και τούμπα κάτω. Χαζεύει μια τον κάμπο και μια τον ουρανό. Κάτι έπιασε/ο πελαργός, το πάει/στα παιδάκια του.

το γεράκι

Τι τέλειους κύκλους διαγράφει το γεράκι. Ποιος αόρατος διαβήτης το κατευθύνει, πάνω απ' τ' αθέριστα χωράφια;

κάτι θα γράψεις και σήμερα

Kάθε μέρα γράφεις Κάτι θα γράψεις και σήμερα Και πάλι αύριο Σαν πρωινή γυμναστική Σαν χλιαρό ρόφημα Τρεις κουταλιές καφέ Και λίγο μέλι Λίγη γλύκα Και πολλή πίκρα Κάτι θα γράψεις και σήμερα Και πάλι αύριο Κάθε μέρα απ' την αρχή

βρίσκεις χόρτα

Γυρίζεις και βρίσκεις χόρτα να 'χουν πνίξει το μονοπάτι σου. (Ούτε νερό ούτε σκιά, χόρτα ψηλά και ερημιά..) Στρώνεις θειάφι για τα φίδια. Για τους ανθρώπους, κάτι θα σκεφτείς.

χαϊκού του κάμπου

Καλούν τη βροχή― να τα ρυζοχώραφα, πλημμυρισμένα. Λίγο μωβ πάνω στα γαϊδουράγκαθα, τούφες δω και κει. Ήλιε, μη βγαίνεις! Προτιμώ τα σύννεφα για να περπατώ.

οι λέξεις μου

Στην Αλεξάνδρα Θυμ. Οι λέξεις μου δεν είναι εκπαιδευμένα σκυλάκια ράτσας, δεν κάθονται τριγύρω μου με τάξη κι αρμονία, δεν τρων από ακριβές κονσέρβες ούτε κατεβαίνουν σε διαγωνισμούς, το τρίχωμά τους δεν γυαλίζει ούτε ποτέ έχουν μάθει κόλπα. Οι λέξεις μου είναι κοινοί κοινότατοι κοπρίτες, κόλπα δεν καταδέχονται και διαλεγμένο μ' έχουν από αγάπη, γιατί ό,τ' είχα το μοιράστηκα μαζί τους, γιατί νωρίς το χώνεψα πως πλούτος δεν υπάρχει πιο ακριβός, απ' τις σιωπές μες στα υγρά τους μάτια. 19/9/2020 Στιγμές

Charnaud

Βρώμικο χιόνι πέφτουν οι σοβάδες, κι η οροφή το πάτωμα γυρεύει. Δεν επουλώνει ο χρόνος, όπως λεν. Πικρό φαρμάκι πολυκαιρισμένο, κι ωστόσο άθικτο, στο μπουκαλάκι.

στο βάθος

Μην τα πολυπιστεύεις τα μάτια σου. Ακόμα και η καλύτερη προοπτική θολώνει στο βάθος.

πελεκημένα

Σαν παίρνει πια να σουρουπώνει κι ο κόσμος βγάζει βόλτα τη χαρά του, ο ποιητής τ' αβάσταχτα φτερά του σ' εκτάσεις μυθικές απλώνει. Σ' εκτάσεις με ονόματα σβησμένα από καιρούς κι από σταγόνες, σ' εκτάσεις με φτερά πελεκημένα μες στους αιώνες.

χωρίς επίγνωση

Ο κόσμος θα συνεχίζει όπως κύμα που σπάει πάνω στις πέτρες. Τόσο ίδιος κι αναλλοίωτος στο πήγαινε-έλα του -- χωρίς χαρά χωρίς θλίψη χωρίς επίγνωση.

το μονόξυλο

Είμαι ο ιθαγενής που πήρε το δρόμο του βαθιά μέσα στο δάσος με την ακονισμένη του μάχαιρα και τη φωτιά με το ρυάκι του και με τον χρόνο του με τα παρθένα ξέφωτα και με τα δέντρα τ' αψηλά να κόψω και να πελεκήσω --είναι δουλειά που κάνεις μόνος-- να φτιάσω το μονόξυλο να ξανοιχτώ στις θάλασσες. 4/5/2020 Μονόκλ 21/5/2020 ΤοKoskino

η κούρσα της ευκαιρίας

Η κούρσα της ευκαιρίας είναι παλιά αμερικάνικη με μαλακή ανάρτηση τέσσερις χιλιάδες κυβικά και ταχύτητες στο τιμόνι. Η κούρσα της ευκαιρίας έχει φαρδιά δερμάτινα καθίσματα λευκό προφίλ στα λάστιχα και τάσια που αστράφτουν στον ήλιο σαν πανοπλία του Αχιλλέα. Η κούρσα της ευκαιρίας έχει κόρνα που ανασταίνει νεκρούς πορτ μπαγκάζ που χωράει πτώματα και κάθε απομεσήμερο περνάει καμαρωτά μπροστά απ’ τη στάση που περιμένεις το λεωφορείο.

η μέρα έχει περάσει

Όταν η μέρα έχει περάσει Ο ήλιος πάει και κρύβεται απ’ την πλάση Μαζί με όλα όσα έχεις κερδίσει κι έχεις χάσει Όταν η μέρα έχει περάσει. Όταν η μέρα έχει περάσει Ελπίζεις ότι ο αγώνας σου ολόκληρος έχει δοθεί Μα ήταν άκυρη η εκκίνηση κι εσύ Πρέπει να πας πάλι απ’ την αρχή. Όταν το πουλί έχει πετάξει Δεν έχεις κανέναν να πεις δικό σου Δεν έχεις πουθενά να αισθανθείς σπιτικό σου Τώρα το πουλί έχει πετάξει. Όταν το πάρτι έχει τελειώσει Σου φαίνεται τόσο πολύ λυπηρό Όλα όσα ήθελες να κάνεις σ’ αυτό Για άλλο τώρα δεν έχεις πια καιρό Τώρα το πάρτι έχει τελειώσει. Όταν η μέρα έχει περάσει Ο ήλιος πάει και κρύβεται απ’ την πλάση Μαζί με όλα όσα έχεις κερδίσει κι έχεις χάσει Όταν η μέρα έχει περάσει. Nick Drake, Day is done Απόδ. (απόσπ.) Ντέμης Κωνσταντινίδης 22/5/2020 Στιγμές

μυριάδες προσευχές

Aκούς την άνοιξη; Στο στρώμα αυτό της γης από χορτάρι, έντομα κι εμείς με τα φτεράκια μας μαγνητισμένα απ' τις ζεστές ακτίνες Του, και ζαλισμένα απ' τ' άνθη τα λευκά, τα κίτρινα και τα μενεξεδιά, μυριάδες προσευχές αναπέμπουμε.

φρουτόδεντρο

Η φήμη δεν είναι παρά ένα φρουτόδεντρο Τόσο πολύ επισφαλές -- Δεν μπορεί ποτέ να λουλουδίσει Ώσπου ο καρπός του βρεθεί στο έδαφος. Έτσι, οι άνθρωποι της φήμης Δεν μπορούν ποτέ να βρουν έναν δρόμο Ώσπου ο χρόνος να έχει πετάξει Μακριά από τη μέρα του θανάτου τους. Απολησμονημένος όσο βρίσκεσαι εδώ Σε θυμούνται για λίγο Ένα πολύ μοδάτο ερείπιο Από ένα στυλ πολύ παλιοκαιρίσιο. Η ζωή δεν είναι παρά μια μνήμη Κάτι που συνέβη καιρό πριν Ένα σκηνικό θλίψης Για μια προ πολλού ξεχασμένη παράσταση. Φαίνεται τόσο εύκολο Απλά να το αφήσεις να συνεχιστεί Ώσπου σταματάς κι αναρωτιέσαι Γιατί ποτέ δεν αναρωτήθηκες γιατί. Ασφαλής μέσα στη μήτρα Κάποιας αιώνιας νύχτας Βρίσκεις ότι το σκοτάδι μπορεί Να δώσει το λαμπρότερο φως. Ασφαλής στη θέση σου βαθιά στη γη -- Μόνο τότε θα ξέρουν τι άξιζες πραγματικά. Απολησμονημένος όσο βρίσκεσαι εδώ Σε θυμούνται για λίγο Ένα πολύ μοδάτο ερείπιο Από ένα στυλ πολύ παλιοκαιρίσιο. Η φήμη δεν είναι παρά ένα φρουτόδεντρο Τόσο πολύ επισ

το πηγάδι

Τον πρώτο στίχο σου χαρίζουν οι θεοί, μετά ξυπνάς πεσμένος σε πηγάδι. Κανείς διαβάτης δεν περνάει από κει. Εσύ, η μούχλα και δυο ψόφιοι ποντικοί, μ’ ένα κομμάτι ουρανό ως το βράδυ.

μας τον φέραν

Μας τον φέραν οι μασόνοι μας τον φέραν οι Εβραίοι μας τον φέραν κατσαπλιάδες κομμουνιστοσυριζαίοι; Μας τον έφερε ο Σόρος του διεθνισμού ο σπόρος να μας βάλει στα μαχαίρια πατριώτες με χιπστέρια; Και γιαγιάδες με παππούδες κυνηγούς με αλεπούδες ποδηλάτες με μπατσόνια για της λαϊκής τα ψώνια; Εργοδότες με υπαλλήλους τις γατούλες με τους σκύλους Ποιητάδες με ιστολόγους κι άθεους με θεολόγους; Μας τον φέρανε οι Τούρκοι μας τον φέρανε οι κούρκοι μας τον φέραν τον ιό και μας κλείσαν στο μπετό.

ο υπάλληλος

Όχι άνθρωποι. Κωδικοί προϊόντων. Κάποιο χέρι μας αποσύρει από το ράφι, και δεν ξανάρχεται άλλη παρτίδα πια. "Την ίδια δουλειά κάνουν όλα", λέει ο υπάλληλος, που συνεχίζει να περνά αυτοκόλλητα χωρίς να σηκώσει το βλέμμα.

το εγώ

Το εγώ σαν παγοθραυστικό, εκεί που ούτε μαύρο ούτε λευκό. Εκεί που τίποτα. Εκεί του τίποτα.

o ύπνος

Ο ύπνος κράτησε. Δεν συνέφερε να ξυπνήσεις. Τι θ' αντίκριζες παρά ερημιά. Πώς θα ξανακοιμόσουν σαν τρύπωνε καμιά ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια; Όχι, δεν συνέφερε. Κι ας πούμε τ' αποφάσιζες να βγεις στους άδειους δρόμους, μόνος εσύ σε μέρη πλέον άγνωστα κι απάτητα. Δεν θα κινδύνευες; Δεν θα σε τρόμαζε η ίδια σου η φωνή; Πώς θα βεβαιωνόσουν ότι δεν ξύπνησες σε εφιάλτη; Όχι, ευτυχώς. Ο ύπνος κράτησε. 14/4/2020 Φτερά Χήνας

αυτό είσαι, ποιητή

Όχι καλεσμένος σε γιορτή, όχι σκυλί επιδείξεων. Τραυματιοφορέας σε χαράκωμα, μάσκα αερίων κι ασφυξία, όλμοι και λάσπη και γάζα και αίμα κι ακρωτηριασμός -- αυτό είσαι, ποιητή. Όχι σκυλί επιδείξεων, όχι καλεσμένος σε γιορτή. 26/8/2021 Κυκλοδίωκτος

βιομηχανική ζώνη

Στο φανάρι κάποιος έκανε τον Σαρλό. Έπιασε κόκκινο, και τ' αυτοκίνητα φρενάρισαν. Ξερνούσαν τα φουγάρα κι οι εξατμίσεις. Αυτός στο παγωμένο του χαμόγελο: μάσκα, θεατρική υπόκλιση -- ξεπεσμένος άρχοντας στη βιομηχανική ζώνη. Ελάχιστοι γύρισαν. Πράσινο! Δρόμος μπροστά.

ο γαμωχρόνος

Πόσο ο γαμωχρόνος σχετικός με τον καφέ στο χέρι αραχτός φιλοσοφείς το απέναντι μπαλκόνι φοιτητριούλα τα εσώρουχα που απλώνει μαύρα δαντελωτά και κόκκινα παντιέρες για να μετράς τις άχαρες Δευτέρες..

το παράπονο

Πλαταίνει ολοένα το παράπονο, ογκώνεται στους δρόμους η αγωνία. Τα αίματα πηχτά κι αμίλητα, κι εσύ, προφήτη, που παράδερνες, δεν έχεις τόπο για το βράδυ. Όμως τα δέντρα, όντας λυγίζουνε, το παγωμένο φύσημα απαντέχουνε, για με την πρώτη αχτίδα πάλι έρχουνται οι φίλοι, τα πουλάκια, στα κλαδιά τους. 28/2/2020 Οι ποιητές που αγάπησα 8/4/2020 Booksitting

πρόσφορο

"Μη με περιφρονάτε" είπε, έτσι σκυφτή και μαζεμένη. Στάθηκα και της έδωσα τα τελευταία μου ψιλά, και πήρα τα χαρτομάντιλα. Μες απ' το τσεμπέρι της ψιθύρισε κάποιαν ευχή. Δεν ζητιάνευε, πούλαγε μοσχομυριστά χαρτομάντιλα για τους περαστικούς, για όσους έχουν ακόμα πρόσφορο το κλάμα. 3/3/2020 Στο τρένο της ποίησης

οικονομικές σελίδες

Έστρωνε τις οικονομικές σελίδες της Κυριακάτικης εφημερίδας στο κλουβί του καναρινιού, να είναι καθαρό. Του άλλαζε και νερό. Χαιρόταν με τις μικροχαρές της επαρχίας: ούζο, τάβλι, περίπατος το απόγευμα, καμιά δουλειά στον κήπο. Τις συζητήσεις για πολιτικά τις απέφευγε, πολλά πάρε δώσε δεν είχε. Περίσσεψαν φύλλα πολλά. Για να μη λερώνει το μάρμαρο το καντηλάκι του. 3/3/2020 Στο τρένο της ποίησης

αποθηκάριος

Eίμαι περίπου σαν εκείνους τους παλιούς κομμουνιστές που γύριζαν από την εξορία και γινόντουσαν αποθηκάριοι γιατί έλαμπε στο μέτωπό τους η τιμιότητα -- τους το αναγνώριζαν όλοι -- κι ο αγώνας τους -- ένας αγώνας στο φινάλε -- όπως των πρώτων χριστιανών υπήρξε πράγματι -- κι άσε τώρα να λένε -- έμπλεος νοήματος και γλυκιάς ελπίδας.

εξαγωγή

Γαργάρα μ' αλατόνερο κι ένα κονάκι απόμερο, με την εφημερίδα τα νέα απ' την πατρίδα. Ξεδοντιασμένο απόγευμα σουπίτσα έχεις για πρόγευμα, και για κυρίως πιάτο σκοτάδι δίχως πάτο. 14/4/2020  Φτερά Χήνας

απώλεσα την παρατήρηση

Απώλεσα την παρατήρηση. Φορτώνω τώρα τις εξαντλημένες μου μεταφορές στον που μπαγκάζια δεν έχει, δύσκολα χρόνια δεν κατέχει. Συχνάζω σε λέσχες διακοσμητικές. Ιδέα τι απόγινε το ποίημα. 27/1/2020 Οι Ποιητές που αγάπησα

καθώς σιωπούν

Τώρα που παρήλθαν οι ακατανόητες γιορτές, λέω γιορτή την αδιάφορη καθημερινή. Καθώς σιωπούν τα μαγαζιά, μένω μπροστά στα ταλαιπωρημένα ανδρείκελα. Πόσα κοστούμια επιτέλους, πόσα φορέματα και πόσες εκπτώσεις;

στοχαστικό

Ούτε γνωρίζει ούτε που θέλει να γνωρίζει. Ούτε περατώνεται ούτε αρχίζει. Είν' έτσι ακύμαντος ο θάνατος. Καμιά ενέργεια δεν τον διαταράσσει. Καμία ύλη δεν τον αφορά. Τίποτα δεν τον περικλείει. 29/12/2019 Στιγμές 22/1/2020 Μονόκλ

δύο χαϊκού

Είπες πως γράφεις. Σου λέω πολύ κακό για το τίποτα. *** Πριν τον ξεχάσεις, ο κόσμος σε ξέχασε. Θα το μάθαινες.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)