Τον παίρνει ο κόσμος για τρελό αυτόν που του μιλάει η μούσα. Τις ιστορίες παιδί αγαπούσα που είχαν τέλος θλιβερό. Των μαραμένων λουλουδιών που τα φυτεύουν σ' άλλα μέρη. Των ποιητών τ' άψυχο χέρι και τις διαψεύσεις των ζωών. 31/3/2021 Στάχτες

"Για να σε δω, Μαρικάκι, όλο το βράδυ ταξίδευα στην κεραία ενός φορτηγού", είπε στη γιαγιά μου η ψυχή της μάνας της. Και βουρκωμένα τα μάτια της, όταν χαράματα σηκώθηκε να βράσει γάλα.

Το πλοίο σε κάνει ναυαγό, όχι το ερημονήσι. *** Η μελαγχολία πάει με τους ποιητές, όπως η σήψη με τις μύγες. *** Ξέπεσε στην αυτοβιογραφία. Αυτό είναι ένα όριο.