Απ' τα like που μαζεύεις, ύστερα πώς ξεπεζεύεις; Να 'τανε τα like πατάτες, να 'ταν κρέατα, σαλάτες, να 'τανε γλυκά ταψιού, π' ούτε η μάνα του παιδιού! Να 'τανε διπλοί καφέδες και καπνοί από ναργιλέδες, να 'τανε κρασιά αφρώδη, να 'ταν φρούτο, να 'ταν ρόδι. Να 'τανε τα like λωτοί, κ. Ζούκεμπεργκ, ληστή, τότε μάλιστα..

― Το παν είναι να βρεις το κοινό σου... ― Τέτοια φτηνά κόλπα είναι για το μάρκετινγκ, όχι για την ποίηση, επέμενες. Χαμογέλασα, όχι χωρίς κάποια δόση πικρίας. ― Το λάδι αυτό τηγανίστηκε και ξανατηγανίστηκε χίλιες φορές. Μετά έπεσε εξωφρενική ποσότητα αλατιού. Κάπως έτσι τα σκαταλίκια γίνονται ανάρπαστα...

Σημειώνει σβέλτα τ' όνομα με μαρκαδόρο πέρμανεντ σε πλαστικό ποτήρι. (Στριφογυριστά τα γραμματάκια της. Όπως κάποτε, Βάσω, οι καρδούλες σου στο τετράδιό μου.) Πάει ο καφές και μένει ένα άδειο πλαστικό ποτήρι μ' ένα όνομα.

Ο άστεγος εγκατέλειψε τη γωνιά του. Πήγε να διαλαλήσει αλλού την ερημιά του.

Έπλεκε όνειρα όπως ο γύφτος τα καλάμια. Τι καλάθια τι χίμαιρες, σκάρτη πραμάτεια. Αλλά πουλιέται όσο να πεις. 13/9/2021 Μονόκλ