Όλοι εσείς, οι καριόληδες, όσο ζούσε δεν γράψατε  ούτε γραμμή. Τώρα πια ακίνδυνο, τον γυρνάτε όπως θέλετε, μια από δω και μια από κει, το μέσα έξω. Χιλιοφορεμένο τομάρι, μαριονέτα χωρίς ψυχή, ένα νευρόσπαστο αφημένο στο τζάμι κάποιας πολυσύχναστης βιτρίνας. Δεν πρόκειται ποτέ να κουνηθεί, αν εσείς δεν κινήσετε τα νήματα. Μα τα χίλια κοράκια! Βολεύει.  Βολεύει πολύ.

Ευλογεί τα γένια του Στον μικρόκοσμό του Έχει πάντα έννοια του Τον περίγυρό του.. Την καλή κουβέντα τους Το μικρό τους νεύμα Μια υπεράνω κριτική Nα πουλάει πνεύμα.. Ξέχασε γιατί έγραφε Νέρωσε τα λόγια Τα θηρία καλόπιανε Με τα ευχολόγια.. Ένα θέαμα τραγικό Έγινε γι' αυτούς Σαν εκείνους τους φτωχούς Πρώτους χριστιανούς.. Τα θηρία τον φάγανε Τώρα τον χωνεύουν Πιο φριχτά θεάματα Οι θεατές γυρεύουν..

Την πιο ωραία Βενετία, τη Βενετία της φαντασίας, την είδα κακοζωγραφισμένη σ' ένα ταμείο επαρχιακού πανηγυριού. Ένα μικρό καρουζέλ με τ' αλογάκια του και τα πολύχρωμα λαμπάκια του γυρνούσε ατέλειωτα στην έρημη πλατεία.