φωτογραφία


Σακάτης σκύλος
Με όσες δυνάμεις του απέμειναν
Μπρος σε βιτρίνα σουπερμάρκετ
Γαβγίζει στ' αυτοκίνητα.
Τα σάλια του τρέχουν
Το κουρασμένο στόμα του
Φέρνει ήχους απ' τον πάτο
Της αβύσσου.



18/6/2015 Στιγμές / Φωτό: Γιώργος Πρίμπας

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Σύνθημα

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

λησμονημένα

Γύρισα όλο το κέντρο. Μέτρησα τα κλειστά μαγαζιά. Τις μπαγιάτικες προεκλογικές αφίσες. Είχε τόση ζέστη και υγρασία. Δεν κουνιόταν φύλλο. Τα αδέσποτα σκυλιά είχαν κουρνιάσει στις εισόδους των πολυκατοικιών, με τις γλώσσες κρεμασμένες, ακίνητα. Λαχανιασμένος, ιδρωμένος, χωρίς αναπνοή, κάθισα απέναντι  από το γκρεμισμένο ανάκτορο. Κάτι Γιαπωνέζοι έβγαζαν φωτογραφίες. Δεκάδες αυτόματα κλικ. Ήθελα να τους πω πως το μόνο ζωντανό κομμάτι στις φωτογραφίες τους είναι αυτές οι γάτες των ερειπίων. Γιατί ήρθαν εδώ; Τι τάχα θα προλάβουν να δουν από αυτήν την πόλη; Τόσα χρόνια την έζησα και δεν γνώρισα παρά κάποια αόριστη προοπτική της. Ανύποπτοι περιδιαβαίνουμε πάνω από τους θαμμένους αιώνες. Και τα σπίτια των ποιητών ρημάζουν λησμονημένα. 10/7/2024 Στιγμές
Διαβάστε περισσότερα

τα πρωινά

Τα πρωινά των σκοτωμένων ωρών πού ονομάζονται "παραγωγικές", τα πρωινά των υποκριτικών συμβιβασμών για ένα μεροκάματο του κώλου, ευγνωμονείς τον Θεό γι' αυτά τα μακρά διαστήματα ανεργίας. Τότε μαζεύεις το ακατέργαστο υλικό σου βοτσαλάκι - βοτσαλάκι, για να χτίσεις κάποτε μια ονειρεμένη ψαροκαλύβα στην έρημη ακροθαλασσιά. 18/3/2024 Στάχτες
Διαβάστε περισσότερα

στην ανηφόρα

Πάμε, ρε πατέρα να μου ξαναπάρεις εκείνο το ποδήλατο, το βαρύ, το σοσιαλιστικό, το μαύρο με τ' ασημένια γράμματα και τα τρακτερωτά λάστιχα. Να το τσουλήσουμε ξανά σ' όλη την πόλη και να το σέρνουμε μεσημεριάτικα στην ατελείωτη ανηφόρα.
Διαβάστε περισσότερα

τα κύματα

Πού και πού και κανένα «ποίημα», μα εσύ ξέρεις πως έπαψα να μιλώ τη γλώσσα των ανθρώπων. Μονάχα ακούω τα κύματα, καθώς έρχονται αφρισμένα και σπάνε στο τσιμέντο της παραλίας.
Διαβάστε περισσότερα

μάτια από ομίχλη

Παίρνω το δρόμο των ανατολικών τειχών. Ένα μουρμουρητό με συνοδεύει -- διηγήσεις για παλιά χέρια. Σκιές περιφέρονται αμίλητες. Λιωμένα μάρμαρα, σπείρες ακατανόητες. "Ενοικιάζονται φοιτητικές γκαρσονιέρες". Κατηφορίζω αργά προς τη θάλασσα. Άνθρωποι με μάτια από ομίχλη, κύματα από κρύσταλλο και θλίψη.
Διαβάστε περισσότερα