Θα φέρεις τη φύση Άψυχη μες στο σπίτι. Θα τη στολίσεις Θα τη φωτίσεις Και με το ποτήρι υψωμένο Θα την ονομάσεις χαρά. 18/1/2017 Fractal

Το χρόνο σχίζουν τα στήθη σμιλεμένα, αχ! μαγεμένα. Χρυσόφυλλο στολίδι, ηλιόλουστη έφηβη.

Wilfred Owen-Anthem for doomed youth What passing-bells for these who die as cattle? Only the monstrous anger of the guns. Only the stuttering rifles’ rapid rattle Can patter out their hasty orisons. No mockeries now for them; no prayers nor bells; Nor any voice of mourning save the choirs, The shrill, demented choirs of wailing shells; And bugles calling for them from sad shires. What candles may be held to speed them all? Not in the hands of boys, but in their eyes Shall shine the holy glimmers of good-byes. The pallor of girls’ brows shall be their pall; Their flowers the tenderness of patient minds, And each slow dusk a drawing-down of blinds. Wilfred Owen-Ύμνος στην ξεγραμμένη νιότη Ποιες φευγαλέες, άραγε, καμπάνες Για όσους πεθαίνουν σαν κοπάδια βοοειδών; Μόνο ο τερατώδικος θυμός των πιστολιών. Μόνο των τυφεκιών το βιαστικό αναμάσημα Μπορεί και σιγομουρμουρά τις προσευχές τους. Γι’ αυτούς ποτέ πια εμπαιγμοί, ούτε δεήσεις, Ούτε καμπανοκρουσίες… Στις τόσες χορωδίες δεν περισσεύε...

"Πάλι καλά που βρέθηκε κι αυτό, και θα μπορείς να βγάζεις τα έξοδά σου", ψιθυρίζει... Παρατηρείς, όλο καθυστερείς τη διαδρομή. Πού θα γυρίσεις; Πού θ' ακουμπήσεις πια τη σκοτωμένη επιστροφή σου; 31/1/2017 Mάνος Τασάκος

Ευλογημένος φτάνει πάντα ο ύπνος, να μη σκέφτεσαι. 4/11/2016 Στιγμές