Τα σκυλιά της Ναυαρίνου δεν ξέρουν τι περιμένουν δε θυμούνται. Ψάχνουν ίσκιους το καλοκαίρι κοιμούνται παγωμένα το χειμώνα. Μέσα στη νύχτα σειρήνες ξαφνικά ταράζουν τον ύπνο τους. Εκεί που ονειρεύονταν επανάσταση βρίσκουν θάνατο. Στο βυθό των ματιών τους λαμπερό πετράδι μένει η αγάπη.

Στη συνείδησή σου καταδύεσαι  χωρίς μάσκα και μ' όσες εικόνες πρόλαβες  να κρατήσεις. Εκπνέοντας αργά αναμνήσεις  προς την επιφάνεια, σπείρες διαγράφεις όλο και βαθύτερα.   Εκεί που δεν φτάνει κανένα φως.