ξενιτεμένο
Γκρεμίστηκες απ' τη φωλιά
Και τη δική σου μυρωδιά
Αχ, δε γνωρίζει!
Τ' αδέρφια σου από ψηλά
Σου στέλνουνε το έχε γεια
Μα δε δακρύζει.
Αποσυνάγωγος περνάς
Μέρες και νύχτες συμφοράς·
Σε μακαρίζει!
Τώρα στη ζέστη της φωλιάς
Το κρύο στόμα μιας οχιάς
Συρίζει...
Και τη δική σου μυρωδιά
Αχ, δε γνωρίζει!
Τ' αδέρφια σου από ψηλά
Σου στέλνουνε το έχε γεια
Μα δε δακρύζει.
Αποσυνάγωγος περνάς
Μέρες και νύχτες συμφοράς·
Σε μακαρίζει!
Τώρα στη ζέστη της φωλιάς
Το κρύο στόμα μιας οχιάς
Συρίζει...