οι ράχες των μπροστινών

Οι ράχες των μπροστινών σου
αδιαπέραστο τείχος.
Ρολά που σε λίγο θ' ανοίξουν,
ήδη σε σπρώχνουν.
Παιδιά κρατημένα απ' το χέρι,
θα τα ποδοπατούσαν άνετα, για
να προλάβουν τη μεγαλύτερη
έκπτωση.
Τα μάτια τους φορεμένα, γυάλινα.
Οι ανάσες τους μυρίζουν θάνατο.
Προς Θεού, γρήγορα,
κάνε μεταβολή και φύγε!

10/12/2017 Ατέχνως

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

θέλω να γίνω ποιητής

αυτοανθολογούμενος