déjà vu

Διασχίζω το μεγάλο δάσος,
την περιοχή των λύκων.
Φεύγουν τα σύννεφα κοπάδια,
πάνω από ένα χλωμό φεγγάρι.

Κάτω απ' τις φτέρνες μου
ακούω το τρίξιμο ξερών κλαδιών,
των αναρίθμητων στρωμένων φύλλων·
το κρώξιμο το μακρινό μιας κουκουβάγιας.

Σφίγγω κατάστηθα τη νύχτα,
μάλλινη κάπα μου.
Σε μια διχάλα φτάνω και σ' ένα ξέφωτο.

Θυμάμαι αυτό το μέρος.
Περνούσα πάλι από 'δω.
Έχουν όλα ξανασυμβεί.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

θέλω να γίνω ποιητής

αυτοανθολογούμενος