προορισμός
Είχα περπατήσει με ψιλόβροχο όλη την απόσταση Κάστρα-Πανεπιστήμια. Λίγο πιο κάτω, κοντοστάθηκα. Έσκυψα λίγο κι είδα απ’ το παράθυρο της τσαγερί. Κάποια ομιλία ή παρουσίαση. Ψόφια πράματα. Το βλέμμα μου έμεινε αφηρημένο πάνω στη μακάρια φάτσα ενός που χασμουριόταν. Και μιας που το υπερβολικά βαμμένο της πρόσωπο φωτιζόταν απ’ την οθόνη του κινητού. Χθες κάπου διάβασα, σε 75.000 χρόνια το Voyager θα προσεγγίζει το α Κενταύρου, 4,3 έτη φωτός μακριά. Προχώρησα παρακάτω. Έξω απ’ την Έκθεση, πλάι στα δολοφονημένα δένδρα των Χριστουγέννων, με πρόλαβε για τα καλά η βροχή. Μέχρι την παραλία, τ’ αθλητικά μου μούλιασαν εντελώς. Στάθηκα βαρύς στο ξύλινο ντεκ, με τα χέρια στις τσέπες, μην ξέροντας τι να κάνω. Αν ήμουν χείμαρρος, εδώ θα τέλειωνε ο προορισμός μου.
