το νερό

Το νερό θυμάται.
Κατηφορίζει το αρχαίο του μονοπάτι
μουγκρίζοντας.
Το νερό βιάζεται.
Το στρωσε για τη θάλασσα.
Τα δέντρα το ξεπροβοδάνε.
Λάσπες κλαδιά βότσαλα,
δικά του όσα βρει στο διάβα.
Να φτάσει θολό ανακατεμένο,
να ξεχάσει.

31/3/2021 Στάχτες