Ξεχάστηκε το τρένο να ρημάζει, οι ράγες του πατάνε στον αέρα. Απόψε ένα κύμα το τραντάζει, απόψε μια απόκοσμη φοβέρα. Έχουν και οι νεκροί το μερτικό τους και επιστρέφουν όταν κάτι τους πονάει. Δεν ήταν δίκαιο το ριζικό τους, τους ζωντανούς το κρίμα ακολουθάει.

O μοναχός μοίραζε εικονίτσες· εκεί τα ραντεβού κάποτε στην αψίδα του Γαλερίου μετά τ' αμφιθέατρα. Κρατούσε ένα μεγάλο κομποσκοίνι· πόσους κόμπους μέτρησες χρόνο με το χρόνο και τι ν' απόγιναν; Εσένα πάντως δεν σε πλησίασε ούτε εικονίτσα σου έδωσε. Ίσως κατάλαβε πως ήσουν πιο μοναχός από εκείνον.

Στους ανθρώπους αρέσουν: οι τυπικές ευγένειες τα προβλέψιμα σενάρια τα προτηγανισμένα φαγητά τα έργα σε επανάληψη τα εμπορικά κέντρα. Στους κριτικούς αρέσουν: τα τυπικά ποιήματα τα προβλέψιμα ποιήματα τα προτηγανισμένα ποιήματα τα ποιήματα σε επανάληψη τα εμπορικά ποιήματα.

Άσε τους πλούσιους να πλουτίζουν και τους φτωχούς την τύχη τους να βρίζουν. Δεν τους νοιάζει για τον διπλανό τους, τους νοιάζει μόνο το τομάρι το δικό τους. Να περνάει η ζωή τους με κουπόνια, να κυνηγούν ολημερίς λογαριασμούς και ψώνια. Και να φαντάζονται πλουσίους τους εαυτούς τους, ψηφίζοντας κάθε φορά τους δήμιούς τους.

Μια κεραμιδόγατα γλείφει τον κώλο της πάνω στην πλάκα σου. Το μάρμαρο έχει μαυρίσει από τα καυσαέρια. Ούτε τα περιστέρια σε σεβάστηκαν. Στρατηγέ, πού είναι τώρα τα παράσημά σου;

Ο συγγραφέας θα συνεχίσει να γράφει, ακόμα και στην έσχατη απογοήτευση. Ο ποιητής θα συνεχίσει να βλέπει τον κόσμο ποιητικά, ακόμα και χωρίς ποιήματα. Τα γράφω αυτά για τους φίλους που απογοητεύτηκαν. Και τα γράφω με το ένα χέρι, μιας και το άλλο είναι πρόσφατα εγχειρισμένο. Κανένα φεστιβάλ, καμιά παράτα, καμιά αβάντα και πληρωμένη καταχώρηση, δεν καταξιώνουν. Καλά και τα φεστιβάλ, καλές οι παρουσιάσεις, καλές και οι φιέστες, αλλά η δημιουργία συμβαίνει μακριά απ' τα φώτα. Να το επικοινωνήσουμε το ρημάδι το έργο μας, γνωρίζοντας όμως το ασφυκτικό πλαίσιο της εποχής. Και κατανοώντας την απαξία στην οποία καταδικάζονται αξιόλογες προσπάθειες, μέσα στη γενική φλυαρία και στην απουσία ουσιαστικού κριτικού λόγου. Ούτε καν ο χρόνος αποδίδει δικαιοσύνη. Αυτός που δήθεν θα τα διορθώσει όλα αυτόματα. Όχι.  Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες.. Πυρετικοί δημιουργοί που δεν ανησυχούν για το αύριο. Έχουν καταλάβει την πλάνη του δύστυχου του μέρμηγκα. Και φτιάχνουν για το τώρα. Για τους λίγου...

Τα πυροτεχνήματα για λίγο φώτισαν τον ουρανό, αφήνοντας πίσω μακριές ουρές που έσβηναν μέσα στη νύχτα. Τι γιόρταζαν άραγε; Έμεινα να φαντάζομαι τα σχήματα. Κι ύστερα κόπασαν τα επιφωνήματα και σκόρπισε ο κόσμος, ο καθένας τραβώντας για το δικό του σκοτάδι. 1/6/2023 Στάχτες