τα ψίχουλα

Αφήνω ψίχουλα
στο τραπέζι μου
για τα σπουργίτια.
Δεν υπάρχουν
πιο κωλοπετσωμένα
κι επίμονα πλάσματα.
Πιο προσηλωμένα
στο ατόφιο της στιγμής.
Πιο ειλικρινείς υμνητές
του εφήμερου.
Όμως,
διαπιστώνω περίλυπος,
δεν θα είναι ποτέ
πράγματι ελεύθερα.
Η πείνα ή η λαιμαργία τους
είν' η αόρατη κλωστή
που τα δένει με το τραπέζι.

Φλεβάρης '23

Φλεβάρης '23
κλικ στην εικόνα

διαβάζεται και online (κλικ στην εικόνα)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

αυτοπορτραίτο

θέλω να γίνω ποιητής

αυτοανθολογούμενος