Ο Νοέμβρης τους βρήκε πίσω από κάγκελα ταμπουρωμένους. Στον αέρα της πόλης πλανιότανε το μήνυμά τους. Τόσα και τόσα χρόνια η ίδια λούπα, μόνο που οι ίδιοι είχαν πια άσπρα μαλλιά, στους ώμους τους ασήκωτη τη μοναξιά κι ίσως τα παιδιά των παιδιών τους σ' ωραία κορνίζα.
Πάμε, ρε πατέρα να μου ξαναπάρεις εκείνο το ποδήλατο, το βαρύ, το σοσιαλιστικό, το μαύρο με τ' ασημένια γράμματα και τα τρακτερωτά λάστιχα. Να το τσουλήσουμε ξανά σ' όλη την πόλη και να το σέρνουμε μεσημεριάτικα στην ατελείωτη ανηφόρα.
Το κοστούμι ήταν σε καλή κατάσταση μόνο λίγο φαρδύς ο μακαρίτης το συγύρισε σ' έναν ξάδερφό του ράφτη να πηγαίνει τις Κυριακές στην εκκλησία να κάνει μετά τον περίπατό του περνώντας κάτω απ' το μπαλκόνι της καλημερίζοντας τους περαστικούς μ' ένα φρεσκοκομμένο τριαντάφυλλο στο πέτο.
Παίρνω το δρόμο των ανατολικών τειχών. Ένα μουρμουρητό με συνοδεύει -- διηγήσεις για παλιά χέρια. Σκιές περιφέρονται αμίλητες. Λιωμένα μάρμαρα, σπείρες ακατανόητες. "Ενοικιάζονται φοιτητικές γκαρσονιέρες". Κατηφορίζω αργά προς τη θάλασσα. Άνθρωποι με μάτια από ομίχλη, κύματα από κρύσταλλο και θλίψη.
Υποστήριζε τον άνθρωπο της τέχνης Δεν δηλώνει αλλά είναι καλλιτέχνης Ούτε ένσημα μα ούτε και πτυχία Έχει δεύτερο πετσί την ανεργία. Υποστήριζε τον άνθρωπο της τέχνης Μία ζωή δρομέας ερασιτέχνης Τρέχει προς την παιδική του ηλικία Απ' το τέρμα στην αφετηρία.
Ο κος Κορεκτορας τιμαται καθε χρονο σε φεστιβαλ ποιησης.. Τρωτε φρεσκα μυαλα νεων ανθρωπων κοι Χανιμπαλς των γραμματων.. Στραβοι εσεις δεν αφηνετε και τους αλλους να παρουν βλεφαρο.. Μηπως φωτισει --λεμε τωρα-- εστω και πυγολαμπιδα.. Ο κος Κορεκτορας εχει εξασφαλισει την αθανασια..